Why people need to fall in love?

Chapter 37

ALSAINT'S POV

  "This is not a time to answer your question, bae." sabi ko.

  Walang expresyon ang mukha nya.

  Tinalikuran nya ko at di ko na sya hinabol pa.

  Napag-usapan namin ni daddy ang tungkol sa pag lipat ko sa America this coming 4th year. Pano ko sasabihin sa kanya yun? Kung papayag sya sa long distance relationship, ako hinde. At malamang naman papayag sya eh. Ayokong iwan si Cale ng mag-isa, minsan na syang nawalan kaya ayoko ng mang-yari sa kanya yun.

  Tumawag si mommy. "Hello my?" paumpisa ko.

  "Your dad told me, you dont like to go America?" mommy.

  "My, may girlfriend ako. Atska last year ko na naman dito this coming school year eh." paliwanag ko.

  "Your getting into my nerves, son!"

  ~TOOT! TOOT! TOOT!~

  Ako nanaman. Lagi na lang! Bakit ba kase kaylangan kong mag-aral dun!?

  Tumakbo ako para ipaliwanag kay Cale yung napag-usapan namin ni mommy.

  Nakarating ako sa kwarto pero wala sya. Baka nasa pool area.

  Nasa tent sila Andrew, masyadong maraming tp3 kaya di ko mahagip kaagad si Cale.

  "Pre, have you seen my girl?" i asked.

  Si Andrew ang tinanong ko pero si Aaron yung sumagot.

  "Ayun oh." turo nya.

  Sinundan ko ng mata yung tinuro nya at nakita ko si Cale na naka titig lang sa tubig.

  Nilapitan ko sya, dahil umuulan pa ay wala akong kasiguraduhan kung umiiyak sya.

  Umupo ako sa tabi nya. "Cale." tawag ko sa pangalan nya.

  "O?" she asked with sarcastic voice.

  "P-pinapupunta ko ng America para duon na mag-aral." derederecho kong sabi.

  Napa stop sya sa pag padyak nya ny paa sa tubig.

  Pero di pa rin sya tumingin sakin.

  "Hinde ako pumayag kase ayokong iwan k---"

  "Dont mind me." napa tingin ako ng seryoso sa kanya.

  "What do you mean?" i asked.

  "If just okay to you....let's end our relationship." ramdam ko ang pagka-seryoso sa bawat katagang binibitawan nya sakin...

  "Cale, no. I dont like....Kunin na nila kotse ko, ipa-freeze ang mga cards ko...Basta, di lang kita maiwan." naiiyak kong sabi sa kanya.

  "Ako pa ang mabibigyan mo ng malaking problema pag nagkataon. "seryoso nanaman sya.

  Natatakot ako kapag seryoso syang nag sasalita...kapag walang ekspresyon yung mukha nya. Lalo pa kapag tinitigan nya ko. Alam ko kaseng kaylangan nyang pigilan yung sarili nya at sa way na yun nya ipinahahayag. Mga lalaki kadalasan ang nakakagawa nun pero sya rin pala.

  Sa pagkakataon na to, umiiyak na ko. "So, kaylangan talaga nateng mag hiwalay? Di mo ba talaga kayang tiisin ako? O nag sasawa kana?" seryoso kong tanong sa kanya.

  Tumayo sya at nakita kong nag pahid sya sa mukha nya.

  Umiiyak sya....

  Sinundan ko sya at naabutan ko syang pinupunasan yung sarili nyang mukha ng twalya.