Επιλογος

284 28 25
                                    

Για κάθε Αύγουστο πριν από εσένα.
Που έχει ξεθωριάσει.

Για κάθε Αύγουστο που πέρασα μαζί σου. Ή μπορεί και όχι.

Ίσως να ήταν σωστότερο να πω για κάθε Αύγουστο με την ανάμνηση σου. Και εμένα να φαντάζομαι τον χαρακτήρα σου. Να πλάθω σενάρια. Να ρωτώ ξανά και ξανά εάν.
Εάν ήμουν πιο όμορφη.
Εάν ήμουν πιο έξυπνη.
Εαν ήμουν ο τύπος σου.
Μην με παρεξηγείς, aναγνωρίζω την αξία μου. Εκτός απο όταν πρέπει να την αναγνωρίσω για εσένα.

Λυπάμαι που δεν θα μάθεις ποσο σε αγάπησα και πόσα μπορούσα -και έκανα- για εσένα.

Χαζό ή όχι, έγραψα πρώτα τον Πρόλογο και Επίλογο.

Γιατί ; Γιατί ήθελα να ξεμπερδεύω με τα κομμάτια που αφορούν αυτήν την ζωή και να μπορέσω να γράψω για ώρες ολόκληρες για την άλλη. Αυτή που με αγαπάς πιο δυνατά από ότι εγώ, ή έστω με αγαπάς.

Εγωιστικό; Μα είναι, ναι! θέλω να με αγαπάς περισσότερο, αλλά ελπίζω να μου αξίζει.

Τι να μου αξίζει ; Να με αγαπάς σε μια μόνο ζωή περισσότερο από ότι εγώ και σε όλες τις άλλες ας σε αγαπώ εγώ, μονάχα εγώ.



Θρηνώ για κάθε Αύγουστο πριν από εσένα.
Που έχει ξεθωριάσει.
Που από την στιγμή που σε είδα χάθηκε.

Λυπάμαι που δεν θα καταλάβουν. Πως θα μπορούσαν άλλωστε ;

Μην νομίζεις, ξέρω ότι δεν τελειώσαμε. Ξέρω ότι δεν γράφτηκε ακόμα η τεισιν μας. Ξέρω ότι ξέρεις επίσης. Ξέρω ότι θα μας δωθεί δεύτερη ευκαιρία. Ξέρω οτι οι δρόμοι μας θα ξανα σταυρώσουν. Γιατί ξέρω ότι θυμάσαι. Το είδα στο βλέμμα σου εκείνη την αναθεματισμένη νύχτα.

Θα είσαι για πάντα ο άνθρωπος που γνωρίζω πως το τελος μας δεν εχει γραφτει και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γραφτει και ποτε. Ο άνθρωπος που μπαινοβγαίνει στην ζωή μου και την κάνει άνω κάτω. Ο άνθρωπος που εάν ερχόταν στην εκκλησία που παντρεύομαι και μου ζήταγε να τα τινάξω όλα στον αέρα θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά και κατά πάσα πιθανότητα θα το έκανα.

Σε αγάπησα, σου δόθηκα ολοκληρωτικά και θέλω να ξέρεις πως δεν μετανιώνω στιγμή.



Για κάθε Αύγουστο που σε θυμίζει λοιπόν.
Εσένα και την απουσία σου.

Μα για στάσου, ήσουν ποτέ παρών
για να είσαι τώρα απών ;



Το τέλος για εμάς τους δυο δεν έχει έρθει, και ισως να μην έρθει και ποτέ, όπως προανέφερα. Όμως η Ίρις και ο Ερμής έζησαν όλα μας τα όνειρα. Και θα τα ζουν για πάντα, γιατί μπορεί το τέλος αυτού του βιβλίου να ήρθε, όμως το δικό τους τέλος δεν έχει γραφτεί πραγματικά και δεν θα γραφτεί ποτέ. Είπαν για πάντα και το κράτησαν, είπαν θα τα καταφέρουν και τα κατάφεραν, είπαν σε αγαπάω και το εννοούσαν...

Ίρις - Ερμής

Αιώνιος Αύγουστος Where stories live. Discover now