ACILI İNCİR

3.Ayrılık

Sen;

"En güzel şiirlerin bile kuramadığı kafiyesin"

Babamla müdür yardımcısının odasına girdiğimizde hala o üzerimdeki merakı bilmiyordum " merhaba savaş bey hoşgeldiniz "
" merhaba hocam hoşbulduk "
" nasılsınız iyisinizdir inşallah "
" teşekkür ederim sizi sormalı"
" bende iyiyim teşekkür ederim "
" hocam malum konu belli hemen şu kaydı artık aldıralım "

Kaydı kaldırmakmı ben yanlış duyuyorum herhalde babam beni okulumdanmı aldıracaktı benden habersiz ve bana sormadan
" baba noluyor ne kaydı kaldırmak anlatırmısın çabuk!!"
" kızım sana sonra anlatırım uzun konu şimdi hiç birşey anlatamam susmanı rica ediyorum lütfen "
" baba bana hemen burda bir açıklama yapmak zorundasın nasıl benden habersiz kaydımı şimdi alırsın hocam sakın kaydımı aldırmayın "
"Üzgünum berfin kaydını aldırdım "
" ya siz şakamısınız hocam siz niye bana haber vermediniz ya baba sen sen bana bunu nasıl yaparsın"
"Kızım yeter yeter ya sus artık sus yürü arabaya doğru hadi !"

Boşluktaydım bana niye bunu yaptığını niye burda söyleyemediğini anlayamadım babamın emriyle direk korumaların olduğu arabaya yöneldim bizim arabaya geçtim arabaya babamı beklemeye ben kendi okulumdan arkadaşlarımdan ve mustafayla aynı okulda iken nasıl dayanabilirdimki ve mustafa bunu duyarsa ne kadar üzüleceğini de okadarda emindim .

Arabada otururken babam okulun kapısından çıkıp direk arabaya bindi ona biraz küslük yaptım böyle birşeyin benden habersiz yaptığı için gelip yanıma oturdu ve yol boyunca hiç konuşmadı benle bende babamla hiç konuşmadım konuşmakta istemiyordum sinirliydim . Ve eve geldik arabadan hemen indiğimde direk eve koştum kapıyı çaldığımda annem açtı annem benim yüz ifademden sinirli olduğumu anlamıştı
Anneme sordum " anne bundan haberin varmı "
"Kızım neyden haberim varmı neyden bahsediyorsun sakin konuş biraz "
" anne bak zaten sinirliyim babam beni okuldan aldırdı gözümün önünde neden aldırdım niye sordum cevap vermiyor "
" kızım bak bu olaydan haberim var zaten bu kararı babanla beraber aldık "
" ne?anne sen niye benden hiç bahsetmedin niye bunu benden gizli yaptınız neden !"
" Kızım baban gelsin babanla birlikte anlatacağız biraz sabır ya !"

G

erçekten anlamıyorum ikisini neden benden gizli iş yapıyorlarki benmi yanlış yaptım bu olaydan anneminde bilmesine okadar sinirlenmiştimki annemden hiç beklemezdim eğer bana söyleselerdi belki anlayışla karşılayabilirdim ama artık olan oldu artık okulumdan ayrıldım bunun geri dönüşü olmayacaktı babam içeriye girdi üstündeki ceketini çıkartıp koltuğun üzerine attı artık olayı anlattcaktı " kızım artık anlatma zamanı geldi biz burdan taşınıyoruz o yüzden kaydını alırdım "
Ben küçük bir şok geçirirken " baba tamam başka mahaleye taşınacağız ama ne gerek varki bikere hangi mahaleye taşınacağız okuluma yine giderdim"
" kızım bu şehri terk ediyoruz İstanbula taşınıyoruz "
Benim bu yaşadıklarım gerçekmiydi ne istanbulu bizim orda ne işimiz vardı doğum büyüdüğüm yeri Eskişehir 'i hemen nasıl terk edebilirdimki herşeyi bırakıp nasıl gidebilirdim .

" baba ne İstanbulu ne işimiz var orda ve ne için gidiyoruz burda evimiz barkımız varken?"

" bak kızım orda yeni bir şirket şubesi açtım türkiyenin her yanında şubelerimiz var ama en çokta iş yapan şubemiz istanbulda olduğu için hep orda olmam gerekir ve sizide yanımda görmek istiyorum sizi burda yalnız bırakamam anla biraz beni"

" anladım baba ama burayı nasıl bırakıp ta gidebileceğim
doğdum yer büyüdüğüm yer toprağına heryerine sahip olduğu yeri nasıl bırakıp ta o zulüm isyankokar olan şehre gidebilirim ki "

" seni anlıyorum güzel kızım ama yapacak birşey yok gitmemiz lazım "

" tamam baba sen nasıl istersen öyle olsun elimden birşey gelmez"

Diyip hemen oda koştum ve yatağıma girip hemen ağladım bu şeyin hiç başıma gelmeyeceğini zannettim hiç beklemiyordum ben nasıl arkadaşlarımdan ve mustafadan ayrılacaktim daha mustafaya söylemedim söylersem oda çok üzülür.
İkimiz daha yeni sevgili olmuşken ikimizde gerçek aşkı bulmuşken nasıl ayrılıpta özlem çekebilirdim aklım sadece mustafadaydı ona nasıl söylerdimki ama ona söylemem gerek gizlice çekip gitmek bana yakaşır kalmazdı gün doğunca ilk işimin taşınacağımızı mustafaya söylemekti evin terasına çıktım mustafaların terası ve bizim teras birbine görülebilecek şekilde çok yakındı o herzaman kitabını ve kulaklıklarını alıp terasa çıkardı beni bilerekte terasa çıkarmak için telefondan yazardı yine bana yazdığı için hemen çıktım yine elinde bir kitap ve kulağında kulaklık vardi beni görünce direk el salladı bende ona aynı şekilde onu görünce içim darmaduman , parçalanmış bir şekilde oluyordu onu bırakıp gitmek çok zordu hemen dayanamayıp ağladım mustafaya bakarak mustafa şaşkın bir suratla bana bakıp direk beni telefondan aradı "sevgilim neden ağlıyon ne oldu birşeymi oldu söyle hemen "
" yok mustafa sadece öylesine içimden geldi merak etme ciddi birşey yok"

" Berfin bak gerçeği söyle birşey oldu dimi"

"Mustafa gerçekten birşey yok merak etme öylesine ağladım içimden geldi "

" tamam öyle olsun ama bidakine birşey olursa hemen gelip bana söyliyeceksin anlaşıldımı seni ağlamakla görmek içimi yakıyor benide üzer sakın bunu unutma "

Okadar onun göğsünde ağlamak isterdimki ama bunu yapamam kimse benim acımı anlayamazdi mustafa bunu anlayabilirdi

"Tamam sevgilim iyiki varsın iyiki hayatıma girdin seni çok seviyorum "

" sen benim çiçek bahçemde en güzel gülümsün sevgilim . Hadi içeriye gir soğuk zaten üşütürsün yarın görüşürüz" diyerek telefonu kapattı ve içeriye girdi bende hemen eve girdim odama geçtim kulaklığımı açıp Erdal Güneyin " SONSUZA YAZDIK" şarkısını dinleyip uykuya daldım