stitches;; heejake

stitches scars

"Geri zekalı Jaeyun!"

Heeseung yavaşça yaklaşırken hem sövmeyi hem de azarlamayı ihmal etmiyordu.

"Hayır yani neden? Nasıl bu kadar sakar olabilirsin anlamıyorum. Artık cidden bilerek yaptığını düşünmeye başlayacağım."

Önümde durup dizlerinin üstüne çöktü. Kafasını kaldırıp bakınca ben de onu süzmeyi bırakıp gözlerimi gözlerine çıkardım. Beyaz önlük içerisinde çok güzel gözüküyordu. Heeseung hep güzel gözüküyordu.

"Bu yarayı nasıl becerdin anlat bakalım."

Hafif sesini yükseltip ciddi olmaya çalışıyordu ama bana bakarken gözleri parlıyordu çok bariz görebiliyordum bunu. Benim anlatmamı beklemeden kalkıp dolaptan pansuman için gerekli şeyleri almaya gitmişti. Koltukta biraz daha yayılıp geri gelmesini bekledim. Geri gelince yine aynı pozisyona geçip konuşmamı beklerken getirdiklerini hazırlamaya başladı.

"Ya ben normal bir şekilde paten sürüyordum sonra dikkatim dağıldı nasıl oldu bilmiyorum kaldırıma çarpıp düştüm. Düştüğümü hiç fark etmedim. Düştüğüm yerde buraya yakın olunca buraya gelmeye karar verdim."

Konuşurken sürekli sırıtıyordum ve bana inanmaz gözlerle bakıyordu. O da haklıydı sonuçta kaç aydır sürekli kendimi yaralayıp geliyordum. Doğruları söylesem de ben de kendime inanamıyordum artık.

"Sürekli aynı senaryoyla geliyorsun Jaeyun. Artık başka yalan bulmanın vakti geldi."

Size demiştim. Ben bile kendi dediğime inanamazken onun inanmasını beklemiyordum. İnanmayacağını bildiğim için hiçbir şey demeden mahcup şekilde yüzüne bakmaya devam ettim.

"Şimdi güzelce temizleyeceğim yaranı ve sonra bir güzel dikeceğim. Birazcık canın yanabilir ama alışıksın sen artık."

Kafamı sallayıp yarayı temizlemesini istedim. Sıra batikon sürmeye gelince yavaş yavaş ahlamaya başlamıştım. Her ah dediğimde inadına daha çok bastırıyordu.

"Heeseung biraz acır mısın bana hayatım lütfen? Hak ettim biliyorum ama canım yanıyor."

Beni duyuyordu ama hiç cevap vermemişti. Yavaşça işini yapmaya devam etti.

"Jaeyun?"

"Efendim?"

"Ne olacak bu dizinin hali? Daha ne kadar böyle yapmaya devam edeceksin? Dizlerin bir sürü iz dolu ileride pişman olacaksın bunlara sahip olduğuna."

"Dikişleri atan sensen oluşacak izlerin pek bir önemi yok, Heeseung."

Söylediğim şeyler gözlerini büyüterek baktı bana. Sonra tek eliyle omzuma küçük bir yumruk attı.

"Herkesin ortasında deme böyle şeyler utanıyorum. Ve artık herkes seni görünce sürekli 'seninki' diyip duruyorlar. Yakında tüm şehir öğrenecek diye korkmuyor değilim. Hemşireler her gün düzenli olarak ilişkimizin nasıl olduğunu soruyorlar."

Söylediği şeylerle kahkaha atmaya başlayınca yine omzuma vurup sessiz olmam için uyarmıştı. Haklıydı, hastanedeydik sessiz olmalıydım.

"Aşk insana neler yaptırıyor görüyor musun Heeseung?"

Kaşlarını hafif çatarak yüzüme bakmaya başladı. Yaptığı işinde çoğunu bitirmişti sadece dikiş atması kalmıştı.

"Gün içinde çok yoğun oluyorsun ve mesajlarıma çok nadir bakıyorsun.  Özlemimden kuduruyorum desem yeridir."

Yavaşça kalkıp yanağıma öpücük bırakınca gözlerimin heyecanla kocaman olmasına engel olamadım.

"Çok üzüldüm haline ondan öptüm şımarma sakına."

Ortamın içine etse bile bayılıyordum bu çocuğa.

"Şimdi dikiş atacağım hazır ol."

Kafamı tamam anlamında sallayıp kendimi gelecek acı için hazırladım. Hiç acıtmamaya özen göstererek kısa süre içinde dikiş atmayı bitirmişti.

"Tamam şimdi işimiz bitti. Beni biraz burada bekle geleceğim hemen olur mu?"

Kafamı sallayıp gitmesini izledim. Gittikten sonra dizime üfledim. Canımı yakmamaya çalışmıştı ama acıtmıştı. Belli etmemeye çalışmıştım ve başarılı olmuştum sanırım. Geri geldiğini görünce hemen normale dönüp yüzümü gevşetip gülümseye çalıştım.

"Sen şimdi dışarı çık olur mu? Ben de eşyalarımı toplayayım eve gidelim. Erken çıkabilir miyim diye izin aldım. Beraber güzelce gideriz."

Hiçbir şey söylemeden kafamı tamam anlamında sallayıp yanağına küçük bir öpücük bırakarak hızlıca çıktım odadan. Dışarı çıktığımda banka oturdum gelmesini bekledim. 10 dakika sonra geldiğini görünce yavaşça ayağa kalkıp yanına gittim. Beni fark etmemiş ve korkmuştu. Elini tutup kendime çekince gülerek ellerini belime sardı.

"Yeter bu kadar sarılma hadi gidelim hayatım."

Kafamı sallayıp tuttuğum elini öpüp yürümeye başladık. O kadar çok seviyordum ki onu içime soksam yine de yetmezdi.

.
.
.

Son bir bölüm daha yazarım sanırım ve sonra bitiririm hikayeyi. Umarım seviyorsunuzdur ve ilginizi çekiyordur. Hoşunuza gitmeyen bir şey varsa bildirirseniz çok sevinirim. Teşekkürler.🤎