Son Umudum.

Tanıtım.

Tanıtımı iyi okumalar.
Multide Burçin.
Ben Burçin Yılmazer. 17 yaşında ve hayata soğumuş bir kız. Lise son sınıfa gidiyorum. Benim bir ailem yok. Babam yıllar önce , beni terkedip gitti. Annem ise ben dünyaya gelirken vefat etmiş. Onun güzel yüzünü sadece fotoğrafta görebildim.

Genelde yanlızlığı seven,içine kapanık bir kız olarak tanımlayabiliriz beni. Kimseye de kolay kolay güvenemem. Bu hayatta sözüne güvendiğim ve inandığım tek kişiler Nazlı ve Nur.

Onlar benim bu hayatta kalmamı sağlayan tek varlıklar , müziği de unutmamak gerek.

Nur,benim 7 senedir arkadaşım,kardeşim,annem,babam. Aynı zamanda Nazlı da öyle. Tek fark Nazlı ile 5 senedir tanışıyor olmam. Yeri geldiğinde beraber gülüp , yeri geldiğinde beraber ağlıyoruz. Anlayacağınız onlar benim hayatımın bir parçası haline geldiler. Ben , Nazlı ve Nur aynı evde kalıyoruz. Masraflarımızı bazen kafede garsonluk yaparak bazen de Nur ve Nazlı'nın ailesinin yolladığı parayla karşılıyoruz.

Biz 3 kız kardeşin birbirinden sakladığı hiç birşey yoktur. Olsa bile gözlerimizden anlarız.

Nazlı,sarışın ve iri gözlü. Nur ise hafif kahverengimsi saçları ve geniş çeneli. Ben ise uzun saçlıyım,kendimden çok bahsetmeyi sevmem.

Hep mutlu bir ailemin olmasını istemiştim. Ben böyle bir şansımın olmadığını babamın beni bırakıp gittiği gün anlamıştım.

O günden beri renkli giymemiştim sadece gerekli olduğunda giyiyordum. Baştan aşağı siyahtım. Ruhum gibi. Ama kalbim bi yanının beyaz olduğunu düşünüyordu. Bunun doğruluğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Hayatım siyahtan ibaretti. Sadece saçlarım biraz açık renkteydi. Bunun yanı sıra bir kaç renkli elbisem vardı. Onları da Nazlı almıştı.

Dışarıdan hep güçlü gözükmüştüm. Yaşadıklarımı Nazlı ve Nur'dan başka kimse bilmiyordu. Artık hayat benim için bir hiçti. Artık UMUDUM kalmamıştı.

Bu arada Burçin 17 yaşında ve babası onu 10 yaşında iken terkediyor. O gün Nur ile tanışıyor. Nur'un ailesi Burçin'i yanlarına alıyor. Daha sonra kendi evlerine gidiyorlar. ( yani şuan kaldıkları yer.)
İYİ OKUMALAR!