"ငါ့ကို လွှတ်စမ်းဟဲ့ နင်ဘာလုပ်နေတယ်ထင်လဲ"
"ဆရာမ က ကျွန်တော် လုပ်တာတွေ သိသွားမှတော့ ဒီတိုင်း လွှတ်ပေးရမလားဗျ"
"ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း အခုချက်ချင်းလွှတ်ဟာ"
"လီးမှ မလွှတ်ဘူး ဆရာမ ကို စတွေ့ထဲ က လိုးချင်နေတာ ဆရာမ က သောက်ရမ်းဆွဲဆောင်နေသလိုပဲ"
"လာခဲ့စမ်း ဒီကောင်မ ငါ့ကို စာတွေ လုပ်ခိုင်းတဲ့ ကောင်မ ငါလိုးပစ်မယ်"
"လွတ်ပါ သားရယ် တောင်းပန်ပါတယ်
မင်းကို မတိုင်တော့ဘူးလေ လွှတ်ပေးပါ မလုပ်ပါနဲ့"
"အော် အခုတော့ ဒီလို အသံပေါက်သွားပီပေါ့
ဆရာမ က ဒီလို လုပ်မှ တန်ရုံကျတာပဲ"
"တောင်းပန်ပါတယ် သားရယ်
ဆရာမကိုလွှတ်ပေးပါ အဲ့လိုကြီး မလုပ်ချင်ဘူး"
သူပြောနေလို့မှ မပီးသေးဘူး သူထမီပါ ဆွဲချွတ်ပီး အတွင်းခံလေးထဲ လက်နဲ့ နိူက်ပေးနေလိုက်တယ် သောက်ရမ်းကောင်းနေတယ် ထင်တယ် စောက်ရည်စိုနေတာပဲ
နောက်ပီး သူ့မှာ ရည်းစားလဲ မရှိ အပျိုကြီးဆိုတော့ ဒီကိစ္စတွေ တခါမှမကြုံဖူးဘူး ထင်ပါတယ် ဟဲဟဲ
"လာခဲ့စမ်း ဆရာမ"
"အာ့ သားရယ် လွှတ်ပါ"
"ဆရာမ ခံချင်နေတာ သိတယ် ဘာလို့လွှတ်ပေးရမှာလဲ ဟမ်"
စာသင်တဲ့ စားပွဲခုံပေါ် သူ့ကို လက်ထောက်ခိုင်းထားပီးနောက်ကနေ စပကို ရှယ်စောင့်လိုးတော့တာပဲ
"အား အား သန့်ဇင် မင်း ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ မင်းမကြောက်ဘူးလား ငါက မင်းရဲ့ ဆရာမလေ သန့်ဇင်"
"ဆရာမ လဲ မသိဘူး လိုးမှာပဲ ဆရာမ စောက်ပတ်ကို မခံနိုင်တော့တဲ့ ထိ လိုးသတ်ပေးမှာ ဆရာမ ဖင်ခံရတာ စွဲသွားလိမ့်မယ်"
"သားရယ် ရပ်.... အား ဆရာမ မခံနိုင်ဘူး အင့် အင့် ဆရာမ ဒီလို တခါမှ အလုပ်မခံရဖူးဘူး ရပ်လိုက်ပါတော့ ဟင့် အားးးးး"
"စောက်ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်းပါ ဖြန်း ဖြန်း"
ဖင်ကြီး ကို နှစ်ချက်လောက် အားကုန်စောင့်ရိုက်လိုက်တာ ဖင်ဖွေးဖွေးလေး မှာ လက်ရာနီနီလေး ထင်သွားတယ်
"အင့် သားရယ် အာ့ အားးးး ဟင့်"
ဆရာမ ရပ်ပါ လို့တောင် မပြောနိုင်ရှာတော့ဘူး ညည်းသံတွေပဲ ထွက်တော့တယ်
အသက် ၃၀ကျော်ထိ ဘယ်သူ့မှ လိုးမရတဲ့
ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ ဆိုတဲ့ ဆရာမ ကလဲ
ငါ့ လီးနဲ့ကျမှ ပါကင်ဖောက်ခံရဖြစ်သွားတော့တယ်
"စောက်ရမ်းကောင်းနေပီ ပီးတော့မယ် ဆရာမရယ် အာ့"
"သား ဆရာမလဲ မခံနိုင်တော့ဘူး ဟင့် အာ့အာ့"
ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပီး ခနအကြာမှာတော့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတော့တယ် မထွက်ခင် မြန်မြန်ပဲ စောက်ပတ်အပြင်ဆွဲထုတ်ပီး ကျောပေါ်ပန်းမိလိုက်တာ ကံကောင်းသွားတယ်
ဆရာမ ကို ဖာသည်မလို လိုးချင်တိုင်းလိုးပီးမှ
"ဆရာမ တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ
စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်လို့ပါ" ဆိုပီး တောင်းပန်လိုက်တယ်
ဆရာမ က စာသင်တဲ့ စားပွဲပေါ်ကနေ မှောက်လျက်လေး ကနေတောင် သိပ်မလှုပ်နိုင်ဘူး
"ဆရာမ အဆင်ပြေရဲ့လား"
"ပြေပါတယ် သန့်ဇင် လုပ်ချင်သလိုလုပ်ပီးလို့ ကျေနပ်နေမှာပဲနော်"
"တောင်းပန်ပါတယ် ဆရာမရယ်
စိတ်ထဲအရမ်းဖြစ်သွားလို့ပါ"ဆိုတဲ့စကားကို ထပ်ခါထပ်ခါပဲ ပြောနေမိတယ်
ကိုယ်လဲ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ရင်း ဆရာမကလဲ ပြန်ဝတ်နဲ့ပေါ့
"သား ၁၀နာရီထိုးတော့မယ်လေ ပြန်လို့ရပီ"
"အာ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ" ဘာပြောရမှန်းမသိ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေပီး လွယ်အိတ်လွယ်ပီး ပြန်ဖို့လုပ်နေတုံး
"သား ခနနေဦး"
ခေါ်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်
"ဗျာ ဆရာမ"
"ဒါမင်းယူသွားတဲ့ ဆရာမ အတွင်းခံလေးမလား ယူသွားပါ ဆရာမ ဝတ်လက်စလေးပါ ယူသွားနော် မင်းနှိပ်စက်ထားတာလေး"
"ဟာ ဆရာမ မဟုတ်တာ"
ရှကိကိုးရှက်ကန်း နဲ့ သူပေးတာလေး ယူပီး အိတ်ထဲထည့်လိုက်တယ်
"သန့်ဇင် မင်း မနက်ဖြန်လဲ လာခဲ့နော်"
"ဟုတ် ဆရာမ လာခဲ့ပါ့မယ်"
ဆိုပီး အိမ်ကိုထွက်လာခဲ့တော့တယ်
နယ်မြို့လေးဆိုတော့ ည၁၀နာရီ covidကာလ lockdown နဲ့ဆိုတော့ လမ်းမှာ လူရှင်း ကားရှင်းပီး မှောင်မဲနေတာကြောင့် သတိထားပီး ပြန်လာရတယ် လမ်းမှာက သရဲထက်ကြောက်စရာကောင်းတာ က ခွေးတွေပဲ ရှိတာကို သရဲကမှ မမြင်ရပဲနေသေး
ခွေး က အုပ်လိုက်ကြီး ဝိုင်းကိုက်ရင် အလျော်မရအစားမရဖြစ်မှာကိုး
ဒီလို နဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိပ်ယာထဲ တန်းဝင် နောက်တနေ့ ဆရာမ ကို ဘယ်လို လိုးမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်
