"သန့်ဇင် ဒီနေ့ နည်းနည်းနောက်ကျတယ်နော်"
နေ့ခင်း ၁နာရီထိုးခါနီးဖြစ်သည် ၁၂နာရီခွဲမှာထားပေမဲ့ ၁နာရီထိုးခါနီးမှ သွားတတ်တာ ကျွန်တော့် အကျင့်လေ ဟဲဟဲ
"ဟုတ် ဆရာမ ထမင်းစားနေတာနဲ့ နောက်ကျသွားတာ"
ဆင်ခြေ ဆင်လက်ပေးဖို့နေရာမှာ ဆို ဆရာကြီးလေ
တခါတလေ နောက်ကျချင်လို့ နောက်ကျတာလေ ဘာလို့လာမေးနေတာလဲဆိုပီးတောင် ထပြောလိုက်ချင်သေးတယ်
ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပီး စာအုပ်တွေ ထုတ်ခါ ဆရာမ အလာကို ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်
ခနအကြာဆရာမှ ရောက်လာပီးတော့
"သန့်ဇင် မနေ့ကဟာတွေ ပီးပီလား"
"ဟုတ် ဆရာမ ဆရာမ စောက်ပတ်ထဲတော့ မပီးရသေးပါဘူး"
"နင် ဘာတွေ လာပြောနေပြန်ပီလဲ ကောင်စုတ်လေး ဟွန့်"
"စတာပါ ဆရာမရယ် "
ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ သူ့ရဲ့ ဘောပင်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကလေးကို ဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်
သူ နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့က စားပွဲ တဖက်တချက်စီမှာ ထိုင်ရတာဆိုတော့ မှီတာလေးပဲ လှမ်းကိုင်တာပေါ့ ဟဲ
"ကောင်စုပ်လေးနော်"
ကောင်စုပ်လေးနော် ဆိုတဲ့ အသံလေး ကို အရမ်းကြွေသလို စိတ်ပါထလာတော့တယ်
အောက်ကနေ သူ့ပေါင်ကြားထဲကို ခြေထောက်နဲ့ လှမ်းထိုးလိုက်တော့
"ဟဲ့ဟဲ့ နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ "
"ဆရာမ က အရမ်းဆွဲဆောင်နေလို့ မထိန်းနိုင်ဘူးဗျာ"
"သန့်ဇင် က လူဆိုးပဲ မင်းနဲ့တော့ကွာ"
ခြေထောက်နဲ့ သူ့စောက်ပတ်ကြီးကြီး အတင်းထိုးပီး ပွတ်လိုက်တော့ ညည်းသံတွေ ထွက်လာပီး စောက်ရမ်းကောင်းနေမှန်းသိသွားပီလေ
ဆရာမ လာခဲ့ဦး ဆိုပီး သူအိပ်တဲ့ အခန်းလေးထဲ ခေါ်သွားပီး ဘောင်းဘီ ချွတ်ပြလိုက်တယ်
"ဆရာမ လီးစုပ်ပေး"
"ဟင် သန့်ဇင်ဟာက အကြီးကြီးပဲလေ ကြောက်တယ် မစုပ်ရဲဘူး"
"စုပ်ပေး မရဘူး"
"စမ်းလုပ်ကြည့်မယ်နော်"
"အင်း လုပ်စမ်း"
သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့ ခံတွင်းငွေးနွေးနွေးလေးနဲ့ လီးထိပ်ကို လျှာလေးနဲ့ ထိလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ နတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုပဲ စောက်ရမ်းဖီးလ်တွေစွတ်တက်သွားတယ်
