Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir insan nasıl bu kadar hem çok sosyopat hem çok tatlı durabilir <333
______ ❥ Ꮚ
Ben en yakın arkadaşının oğlu için okula gelmişti, daha girişte dikkatleri üzerine çekmeye başarabildi. Veliler ve birkaç öğretmen ondan imza ile fotoğraf istediklerinde Ben hiçbirini geri çevirmedi.
Gösteri başlamadan birkaç dakika önce arkadaşını ve arkadaşının eşini görüp onların kendisi için ayırdığı yere gitti ve gülümseyerek oturdu. "Baştan söylüyorum, geç kalmadım. Yirmi dakikadır aşağıdayım."
"Biliyoruz canım." Laura, arkadaşının eşi, gülümseyerek kafasını salladı. " 'Ben Barnes şu an burada' diye bağırdı kızın biri, sonra tüm yerler boşaldı ve herkes aşağıya indi."
Ben sadece güldü, bir şey diyemedi çünkü ışıklara kapandı ve sahne perdesi yavaş yavaş açılmaya başladı. Küçük çocukların gösterisi başladığında salonda sessizlik hakimdi. Bir saat süren gösteri sonrası küçük çocuklar el ele tutuşup sahne arkasına koşmaya başladılar.
Çocuklar gitti ve topuklu ayakkabı sesi salonda yayılmaya başladı, Ben dikkatlice baktığında sahneye çıkan kadının dünkü restoranda aynı masayı rezervasyon ettiği kadın olduğunu fark etti. Beyaz dar bir gömlek, siyah mini kalem etek ve siyah süet stilletto kalın ince topuklu ayakkabı giymişti. Dünkü giyimine nazaran bugün daha resmi duruyordu.
"Gösteriye katılıp küçük meleklerimizi yalnız bırakmadığınız için teşekkür ederim." diyerek başladı cümlelerine. "Bu gösteri için üç aydır provalar alıyoruz. İnanın onlar kadar ben de heyecanlıydım ve çocuklarımız bu güçlü görevin üzerinden başaralı bir şekilde geldiler. Onlar için şöyle kocaman bir alkış alabilir miyiz?"
Çocuklar ellerinde tek tek harf yazan pankartlar ile geri geldiler. Pankartların üzerinde GELECEĞİNİZ BİZİM GELECEĞİMİZ yazıyordu. Tiyatro oyunları ile bağdaşan bir cümleydi çünkü oyunlarda da çevre kirliliğine, ses kirliliğine ve psikolojik şiddete yer vermişlerdi.
Velilerin hepsi ayağa kalkıp alkışlamaya başladıklarında perdeler yavaş yavaş kapandı ve ışıklar yanmaya başladı. Ben arkadaşına dönüp "Siz beni beklemeyin, bir yere uğrayacağım." dedi ve arkadaşının bir şey demesine vakit vermeden hızlı adımlarla kulise gitmeye başladı.
"Merhaba." dedi istediği kişiyi bulunca. "Beni hatırladınız mı? Dün bir karışıklık olmuştu."
Kadın ona kısa bir bakış attıktan sonra masanın üzerinde duran dosyayı ve kalemi alıp kafasını salladı. "Merhaba, Bay Barnes, sizi burada görmeyi beklemiyordum."
"Anthony için geldim, yeğenim gibidir."
Kadının dosyaya birkaç imza attıktan sonra tekrardan masanın üzerine koyup küçük bir gülümsemeyle adama baktı. "Öyle mi? Anthony çok akıllı ve uslu bir çocuk."
"Onun öğretmeni misiniz?"
"Evet, sınıf öğretmeniyim."
"Şimdi anlaşıldı." diye mırıldandı Ben gülerek. Kadın anlayamarak iki kaşını kaldırdığında Ben bir elini pantolonunun cebine sokup omuzunu silkti. "Size çok hayran, ödevlerini bile büyük bir titizlikle yapıyor."
Kadın büyük bir gülümseme ile çantasını omuzuna takıp adımlamaya başladı. "Bu yaşta çok normal, öğretmenlerine hayran kalıyorlar hatta birçok çocuğun ileride olmak istediği meslek öğretmenlik oluyor, büyüdükçe fikirleri değişiyor."
"Haklısın." diyerek kafasını salladı Ben. "Bu arada sen beni tanıyorsun fakat ben ismini bile bilmiyorum, rahatsız olmazsan sorabilir miyim?"
Kadının gözle görülür bir şekilde gerildiğini gördü, tam geri adım atacaktı ki kadın tekrardan gülümseyip elini uzattı. "Benim adım Elsa. Tanıştığımıza memnun oldum."
———— … ᘛ ⁐̤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elsa'ya cast olarak Margot Robbie'yı düşündüm, ne dersiniz?
Bu arada bir tane daha kadın castına ihtiyacım var, önerilere açığım.
