Him&I

Hogsmeade ve karanlık işaret

Gelen seslerle gözümü hafif aralayınca gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum

İçimden: Neden herkes burda önemli bir şeyde değildi aslında

Arkadan gelen Snape ile beraber daha da şok olmuştum

Stella: Öldüm de haberim mi yok nelere oluyor burda ya

Snape Ayaktaki Draco'ya yaklaşıp konuşmaya başladı

Snape: Öğrencilerden bazıları senin asanın oynamasıyla iksirin Bayan Bell'e döküldüğünü görmüş. Bu doğru mu Malfoy? Sen mi yaptın?

Dediği şeyleri daha algılayamamışken gözüm Draco'ya kaydı, sadece öylece duruyordu konuşmuyordu.
Hemen ayağa kalkıp Draco'nun yanına gittim

Stella: Konuş Malfoy! Gerçekten sen mi yaptın...

Draco: Evet... Ama-

Mattheo: biliyordum zaten dedi Draco'ya yaklaşarak
Senin zarar vermekten başka ne işin var ki!

Snape kızgın gözüküyordu
Snape: Herkes sussun! Malfoy beni takip et dedi yüksek bir ses tonuyla

Draco bana baktı ama gözümü kaçırdım çünkü gözlerim dolmuştu bile. Sadece hayal kırıklığına uğramıştım...koca bir hayal kırıklığı
Hızla hastane kanadından çıktım dolu gözlerimdeki yaşlar akmaya başlıyor bende buna hakim olamıyordum
Kendimi Astronomi kulesinde buldum
Ne zaman böyle hissetsem buraya geliyordum
Arkamdan gelen ayak sesleriyle kafamı çevirdim, gelen Tomdu yanıma oturdu ve söze girdi

Tom: iyi misin

Stella: Değilim Tom.

Tom: Malfoy'u aştığını söylemiştin şimdi neden bu kadar yıkıldın

Stella: Konu aşıp aşmamam değil Tom. Draco ile yıllardır tanışıyorum, biliyorsun küçükken ben onsuz yapamazdım o da bensiz. Ama şimdi git gide onun bana karşı nefreti çoğalıyor gibi geliyor. Sanki, sanki çocukluğumuz, birlikte geçirdiğimiz güzel anılar teker teker yok oluyor... sanki hiç tanışmamışız gibi geliyor. Daha kötüsü tanışmışız ama hep düşmanmışız gibi geliyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aynı 1. Sınıftaki gibi herkesten her şeyden nefret ediyor. Dayanamıyorum onu böyle görmeye,ben öğretmiştim ona sevgiyi, mutluluğu, arkadaşlığı. Şimdi ise öğrettiklerimi teker teker unutmuş, üstelik beni de unutmuş gibi geliyor...
Dedim ve gözlerimdeki yaşlar birer birer akmaya başlamıştı tom kollarını bana sımsıkı sardı ve

Tom:Değmez... inan bana değmez.

Stella: Değer! Draco benim çocukluğumun bir parçası Tom. İnan bana değer

Tom: Stella elden ne gelir kendisi değişmek istedi. Biz onu tutamayız

Stella: ya tutmak için çok geç kaldıysak?
Dedim astronomi kulesinden aşağı bakarak

Tom: Stella artık yapacak bir şey yok. Elimizden hiç bir şey gelemez. Sadece onu unutman gerekiyor. Bak sana ne diyicem git bi erkek arkadaş yap. Belkide acılarını saracak kişiyi bulursun. Hem Malfoy'u da unutursun. 

Stella: denerim.

Tom: Hadi gidelim şuradan Matt ve Theo merak etmiştir
Diyip ayağa kalktı bir elini bana uzattı
Elini tutup kalktım

Ortak salona gelmiştik bu saçma işler yüzünden dersleri de kaçırmıştım zaten

Matt ve Theo her zamanki koltuğumuzda oturuyorlardı beni görünce ayaklandılar

Matt:Çok merak ettim seni dedi bana yaklaşırken hemen bana sarıldı ve iyi olup olmadığımı sordu

Stella: iyiyim çocuklar endişelenecek bir şey yok