Izuku Midoriya X Reader - My Hero Academia

6

Flashback

.
.
.
Bakugou'yla uğraşmak istemediğimizden Izuku'yla birlikte çatıya çıkmıştık ki düşüncelere daldım. Bir gün iki gün derken aylar geçmişti, Bakugou ise ailemin kahraman olduğunu öğrendiği günki gibi davranıyordu.

Her günüm aynıydı: okula git, kavga et, dayak ye, eve dön, kavga et, dayak ye, tavanı izle, kalk ve okula hazırlan... Ben bu düşüncelerle boğuşurken Izuku konuştu,

"Yoru-san, benliğimiz olsa nasıl olurdu sence?" (Midoriya)

Kesinlikle şimdiki gibi olmazdı, ancak o iğrenç özgünlüklerden birine sahip olmak istemiyordum.

"Bilmem hiç özgünlüğüm olmadı sonuçta..."

Yumruklarımı sıkarken devam ettim,

"Özgünlüğü olan insanlar çok şanslılar, az çabayla mükemmel olabiliyorlar. Biz sıradan eziklerin çok çalışmamız gerektiğini anlamıyorlar..."

Izuku yumruklarımı tutup gülümsediğinde gözlerine baktım, bu ışıltıyı bir daha göremeyecek olmak...

"Izuku."

"Hm?" (Midoriya)

"Teşekkürler, bu lanet okul hayatımı daha çekilir yaptığın için."

"Sorun değil. Sonuçta arkadaşların, birbirinin arkasını kollaması gerekir!" (Midoriya)

Arkadaş...

"Ve özür dilerim, benim bencilliğim yüzünden üzüleceksin."

"Anlayamadım Yoru-san, o da ne demek?" (Midoriya)

Yavaşca ayağa kalktım, kapıya yaklaşınca arkamı dönüp gülümsedim.

"Boşver sonra anlarsın. Görüşürüz."

"Görüşürüz..." (Midoriya)

Kapıdan geçip merdivenlerden inmeye başladım.

"Belkide elveda demeliydim."

Sınıfa girdim, Bakugou sıramın yanında bekliyordu. Çantamı almaya yeltenince kolumdan tutup kulağıma eğildi.

"Dolabıma attığın mektup da neyin nesi? Yoksa bana aşık mı oldun~?" (Bakugou)

"Sana tavsiyem kimse yokken okuman, inan bana seni aşk mektubundan daha çok şaşırtacak."

Çantamı alıp okuldan çıktım. Caddeye geldiğimde kalabalık rahatsız etmişti, gördüğüm ilk yüksek binanın yangın merdivenlerine tutundum ve tırmandım. Çatıya çıktığımda çantamdan diğer mektubumu, kağıt ve kalemle beraber çıkardım..

"Ben Yoru Sayaka, şu anda bu güzel havada intihar mektubumu yazıyorum. Öncelikle anne ve babam, Wakumi ve Daichi Sayaka'ya selamlarımı iletin. Umarım ölümüm size yaşamımdan fazla yardım etmiştir.

Okulumdaki zorbalarıma da selamlarımı iletin lütfen, özellikle sınıf arkadaşım Katsuki Bakugou'ya!

Son olarak, Izuku Midoriya, teşekkür ve özür dilerim."