Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Altına geçirdiği hafif bol gri eşorfman ve üstündeki salaş beyaz tişörtlü yansımasına bakıp hazır olduğuna karar verdi Taehyung. Yavru bi köpekle ilgilenmek için zaten çok da hazırlanması gerektiğini düşünmüyordu. Son kez saçlarını düzeltip odadan çıkmak üzere kapıya doğru ilerledi. Kulba uzattığı elinin durmasına sebep olan şey arkasından seslenen oda arkadaşı olmuştu.
Yanına sanki çok koşmuş gibi nefes nefese kalmış bi şekilde gelen Jungkook elini Taehyungun sol omzuna yerleştirdi.
"Jungkook yataktan kapıya en fazla beş adımdı neden nefes nefesesin"
Sonunda nefeslerini düzenlemiş bi şekilde karşısındaki çocuğa baktı Jungkook Taehyungu hiç duymamış gibi konuşmaya başladı
"Nereye gidiyosun? Haftasonu geldi kendini affettirmen için harika bi fırsat ve sen beni odada yalnız bırakıyorsun"
"Neden affettirmem gerekiyo benim kendimi çok pardon"
Yüzünde inanamaz bi bakışla sinirle konuştu Jungkook
"Ya ben bu ayılıkları hep şakasına yapıyosun sanıyodum. Sen baya mağara adamı formunda biriymişsin"
"Bana seninle çiğköfte yemedim diye küsen sensin. Sence gerçekten sıkıntı bende mi?"
İşine gelmediğinde her zaman yaptığı gibi yine duymamış gibi davrandı Taehyungu
"Tamam beni de gittiğin yere götürürsen affederim seni tabii ki"
"HAYIR. hayır Jungkook götüremem seni hiçbi yere kafa dinlemeye gidiyorum seninle uğraşamam"
"Tamam 3 dkya hazırım sakın kaçma"
Arkasını dönmeden Taehyyungun üzerinden uzanıp kapıyı kitledikten sonra anahtarı alıp cebine attı.
"Tüh zaten kaçamazsın bu saatten sonra"
Göz kırpıp içeriye hazırlanmaya gitti arkasında sinirle sabır dilercesine şakaklarını ovuşturan bi Taehyung bırakarak.
