Son gecem

Oyunlar

Oyun oynamak deydi benim için?
Diğer çocuklar gibi saklambaç oynamak mı yoksa yakalambaç oynamak mı?
Benim oyunlarım daha farklıydı buna emindim .

Babamdan saklanırdım beni bulamasın diye ama o beni bulurdu .Sonrası bildiğin gibi günlük döverdi heryerim mos mor olana kadar .Yakalanmamak için odadan odaya kaçardım, beni tecavüz etmemesi için yine hep hüsranla biterdi .

Sokakta oyun oynayan çocukları hep kıskanmıştım halada kıskanıyorum .
Onlarda benim gibi mi oyunlar oynuyordu.
Sanmıyorum onlar kendi yaşıtlarıyla oyunlar oynuyordu ve oynarken yüzlerinde mutluluk vardı . Benim ise hüzün vardı .
Neden böyleydi peki? Beni onlardan ayıran neydi? Onlar mutluyken ben neden mutsuzdum neden . Bunların cevapını ararken kendi içimde kaybolmuş bir benlik yatıyordu ne tarafa gitsem zifiri karanlık vardı, benim için bir çıkış yolu aradım aradım bulamamıştım kaybolmuştu.

Annem yaşasaydı böyle olur muydum? Bilemiyorum ama anne şefkatin den mahrum da kalmazdım . Kokunu ,saçlarının her telini , yüzdeki hatlarını görseydim bir kere asla unutmazdım unutturamazdım da anne..

Mezarının başındayım anne ,çiçekler açmışsın çok güzel görüküyorsun,her zamankinden daha güzel, toprağını sulamadan önce bir kavonaza koydum bir parçanı yanımda götüre bilmek için. Söz veriyorum yatağımın başucunda ki camın önüne koyacağım ki her zaman yanımda olasın diye . Sensiz gecen 16 sene çok zor geçti geçiyor da. Seni çok özledim anne hemde çok...

Eve geldiğimde ilk yaptığım , kavonozu olduğu yerine koymak oldu . Dört duvar arasında kaldım babamla sen olsaydın daha güzel evimiz olurdu. Daha güzel anılarım, çoçukluğum olurdu , belkide ağlamak neydi bilmezdim. Annesizliğin en kötüsünü yaşarken babam hala hayattayken babasızlığıda yaşıyordum. İkinizde hayatımda yoksunuz, tekim bu dünyada kimsesizim . Kendi içimde yokluğun en dibini yaşıyordum .