Anla Beni / AyBer

YOK OLUYORUM

Selamm. Ben geldim 🧡

Dün bölümü izlemedim ama YouTube 'dan baktığım kadarıyla babasının öldürüldüğünü öğrenen birini bu kadar yalnız bırakmaları şaka mı ya ?

Artık sabredemiyorum bu lanet diziye. Bok gibi yazıyorlar. 🤦

Dayanamadım yazdım hemen bir kurgu. Çekip alıyorum Berkimi içlerinden 🥺

Bu kitap bir bölümle kalır belki. Ya da 3.sezon olayları ile devam ederiz.

Hazırsanız başlayalım. Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın 💚

****
Berk ATV yarışındaki olaydan sonra sinirle eve gelip odasının kapısını sertçe kapattı. Sinirden kıpkırmızı olmuş yüzü ve nefes nefese kalmış hâliyle odanın içinde dolaşırken saçlarını çekiştirdi sinirle.Çok sinirli hissediyordu, çok kırılmıştı. Sevgilisinin söylediği son cümle zihninde yankılanırken kulaklarını kapattı duymamak için.

" YETER KES !BENCE KENDİNDE DEĞİLSİN SEN! KENDİNE GELENE KADAR DA GİT ! YOK OL! "

Olmuyordu, ne yaparsa yapsın susmuyordu zihnindeki sesler. Neden kimse anlamıyordu ki onu. Neden kimse anlamaya çalışmıyordu

Berk:
" BABAM ÖLDÜ YA BENİM! BABAM!"

Kızıl sinirini çıkartmak için odasının her yerini dağıtmaya başladı haykırarak. Babası öldürülmüştü , basit bir şey değildi ki yaşadığı.

Yatağını , masasının üzerindeki kalemlerini, kitaplarını her yeri gözü dönmüş şekilde dağıtırken eline babasıyla fotoğrafı olan çerçeveyi aldı. Sinirle kolunu kaldırıp yere vurmak üzereyken ne yaptığını anlayarak kolunu yavaşça geri indirirken fotoğrafa baktığı anda tuttuğu gözyaşlarını serbest bıraktı. Ağlaması şiddetlenip hıçkırıkları nefesini kesmeye başlarken dizlerinin üzerine çöktü elindeki çerçeve ile.

Berk:
" B-Baba ben seni çok özledim. Yapamıyorum. Sensiz yapamıyorum. Senin katillerinin onlar olduğunu ispatlayıp adaleti sağlatamıyorum affet! İşe yaramaz adamın tekiyim ben. Seni öldürmelerine rağmen onların elini kolunu sallaya sallaya dolaşmasına engel olamıyorum. Ama sana söz adaletin bir gün yerini bulması için her şeyi yapacağım. Söz baba! "

Ayla eve girdiği anda oğlunun odasından gelen seslerle paniklerken hızla üst kata çıktı. Kendisine bir şey yapacak olmasından deli gibi korkuyordu.

Odanın kapısını açıp hızla içeriye girdiğinde oğlunun dizlerinin üzerine çökmüş olduğunu gördü. Onun bedeni şiddetle sarsılırken ağladığını görmesiyle içinde bir şeylerin koptuğunu hissederken onun elinde gördüğü çerçeve ile gözyaşlarını serbest bıraktı.

O eşini kaybedip bu kadar acı çekerken oğlunun acısını hafife alamazdı ki. Oğlu babasını kaybetmişti. Hem de daha 19 yaşında babasına doyamadan. Zorlukla kabullendiği babasının ölümü yeniden yüzüne çarpmıştı.

Yanına gidip soluna çömeldi oğlunun. Elini omzuna koyup babasının yüzüne odaklanan bakışlarını kendisine çevirmesini sağladı.

Berk:
" Anne bana yardım et! Ben nefes alamıyorum, boğuluyorum."

Ayla oğlunun kendisine yalvararak söylediği cümle ile oğlunun hıçkırıklarına kendisininkileri de karışırken dizlerinin üzerinde yükselip sımsıkı sarıldı oğluna.

Ayla:
" Geçecek oğlum, geçecek. Belki özlemin değil ama acının azalması için her şeyi yapacağım, söz."

🌿

Aybike dün yaşananlardan sonra hâla çok sinirliydi. Berk'in sinirini bir noktaya kadar anlayabilirdi ama bu kadarı da çok fazlaydı.

Yine de ne kadar sinirli olursa olsun gözlerini sınıf kapısına dikmiş şekilde Berk'in sınıfa girmesini beklerken hocanın girmesiyle saatine baktı. Neden gelmemişti ki?