9.bölüm

32 4 0
                                    

Otobüse bindiğim gibi babamın yanına gittim kapıyı çalıp çalmamakta tereddüt ettim çünkü başıma ne geliceğini biliyordum. Kapıyı çaldığımda karşıma babam çıktı zafer kazanmış gibi sırıtıyordu " Tahmin etmiştim buraya geliceğini "

"Senin için gelmedim zaten ! " dediğime kızmış olmalı ki kolumdan tuttuğu gibi yere fırlattı beni " Ne yaptığını sanıyorsun sen ? " sesini çıkarmadan karnıma tekme attı . Canım acıyordu . Eliyle kolumdan tutup ayağa kaldırdı " bırak artık yeter nolur bırak "

" Daha çok sızlanıcaksın " Dedi. Suratıma yediğim tokatla birden afalladım . Kolumdan çekiştererek odama götürdü.  Kapıyı yüzüme kapattı " Kapıyıda kilitleyeyimde gör o zaman dünya kaç bucakmış " Ağlamaktan başka bişey yapmıyordum . Açıkcası ne yapıcağımıda bilmiyordum. Lanet olsun herşeyden herkezden nefret ediyorum .

. . .

Uyandığımda saat 7.30' du yatağımdan doğrulup kapıyı yavaşça açmaya çalışltım ama malesef hala kilitliydi.Bundan sonra ne yapıcaktım bilmiyorum sanırsam artık bu hayata katlanıcaktım . Katlanmaya çalışıcaktım. Yatağıma giderken pantolonumun cebinden bir kağıt düştü , ne olduğuna bakmak için kağıdı yerden aldım. Tabi ya Yiğitin numarasıydı , kesinlikle bir işaretti bu . Hiç zaman kaybetmeden numarayı aradım . '' Off aç nolur aç '' Açmıyordu , şansıma tüküreyim . İkinci aramamda sonunda açmıştı .

'' Alo , Buyrun '' ne diyecektim ben şimdi ben bi bok yedim beni burdan alırmısınmı diyecektim . '' Şey ben ... ben Ayla , tamam biliyorum aramamalıydım ama başka çarem yoktu ''

'' Ne var noldu ? '' Hani bikerede' iyimisin' dese ölürdü dimi ? '' Babam beni dövdü . Ayrıca eve kapattı lütfen beni burdan alırmısın ? '' dedim . Bu cümleyi bu kadar basit kurabildiğime inanamıyorum olmadı şey deseydim 'canım çok sıkılıyoda babamda ağzıma sıçtı evde işte öyle gelde al beni ' al beni nedir ya ? neyse . Vereceği cevabı biliyordum kusura bakma daha iki günlük tanıdığım bir kız için kilometrelerce yol kat edemem yemişsin bir bok kır dizinide otur. Kır dizinimi tamam çok saçmaydı.

'' Nerdesin ? '' dedi soğuk bir şekilde . '' İzmir ''

'' Tamam bekle '' dedi . Sanki 4 saatte geliceğini bilmiyormuş gibi ama açıkcası buraya kaç saatte geliceği pekte umrumda değildi gelsin alsın yeter.

///////////////////////////////////////////////////

Gözlerimi pencereden gelen sesle açtım.  Pencerenin önüne geldiğimde Selim'in pencereye taş attığını gördüm . Pencereyi açar açmaz
" Kızım yarım saattir pencereye taş atıyorum nerdesin  baban görücek diye altıma sıçtım burda " dedi gülmemek için kendimi zor tuttum.
" Şu halde bile gülüyorsun ya pes gerçekten " dedi

" Nasıl inicem aşşağıya ben " dedim

" Ne bilim kızım atla işte tutarım ben seni " dedi  .  Pencereyle yerin yüksekliğine baktım . Ev Villa olduğu için fazla yüksek değildi sanırsam atlıyabilirdim .  " Geliyorum ha tutamazsan yemin ediyorum döverim seni " dedim.  " Kızım bi sus ya ! Atla hadi " dedi.  Derin bir nefes alıp üçte geri ye doğru saydım 3,2,1 ve işte atlıyorum " Aaaaaa " gözümü açtığımda tam olarak Selim'in kucağındaydım
" Aferin iyi yakaladın , bundan sonra benim kahramanımsın " dedim gülerek . Babam bağırdığımı duymuş olucak ki Pencerenin önüne geldi
" Biraz geç kaldın baba " dedim  . Pencereden ayrıldığı gibi Kapıya koşmaya başladı . Selim elimden tutup " Hadi ama koşsana yakalanmak istemiyorsun herhalde yine " diyip arabaya doğru koştuk.  Arabayı çalıştırdığı gibi gaza bastı .



Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 20, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Zamansız AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin