hoofdstuk 4

8 1 0
                                    

Will p.o.v

'Dus je bent het nog steeds?' Zeg ik tegen hem. Zijn felle groene ogen kijken mij serieus terug en hij zegt: ' Waarom niet meer?'. Ik snap echt helemaal niks van deze jongen. Ik kijk hem aan en zeg:
'Misschien omdat er tienduizend andere dingen te doen zijn dan hier staan en met mij praten '.

' Ik vind dit leuker dan naar meisjes glimlachen en voetbal spelen met een stel jongens.' Zegt hij verontwaardigd. ' jij bent niet van hier, toch?' Zeg ik snel.

' Nee, dat klopt. Ik ben hier met mijn vader, moeder en mijn zus. Mijn ouders willen graag nog een kind. Mijn zus en ik moeten iemand kiezen.' Zegt hij. Hij kijkt mij aan alsof hij iets wilt zeggen maar hij doet het niet.

Ik zeg tegen hem: ' Wat voor iemand zoek je?' 'Iemand die me neemt zo als ik ben en niet omdat mijn ouders rijk en beroemd zijn. 'Er zijn genoeg jongens hier die je vast mogen.'

' ik geloof het niet. Mijn vrienden zijn niet eens echte vrienden.' Ik kijk hem aan en zeg: ' Dat klinkt erg, zeg.' 'Is het ook.' ' Heb je al iemand gevonden?' Vraag ik nieuwsgierig.
' Ja, jij '

Een bevroren hartWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu