your lips my lips apocalypse,bxb

1.6

Tüm gece projesi için uğraşmıştı,gram uykusu yoktu.Ayakta duramıyordu hatta bıraksalar ayakta uyuyacaktı.Tam bitiremese de çok güzel olduğu kesindi.Emreyi çizmişti aslında,geriye kalan tek şey yağlı boya ile arkaplanı bitirmekti.Bitirince mükemmel olacağını biliyordu.Yüz olarak Emreyi çizmek istemese de anı bozmak istememiş ve gerçek hayattan almış olmak istiyordu.

Kahvaltısını bitirir bitirmez üniversiteye gitmek için apar topar çıkmıştı evden.Çıkışta Mert ile takılmıştı biraz.Kafeye geçmiş ve birşeyler içmiştiler.Mert üzerinde çalıştığı müziğin demo halini ona dinlettiğinde Hürkan çok mutlu olmuştu.Bu kadar gelişmesini beklemiyordu,çok mutlu etmişti onu.

Hesabı ödeyip çıkmıştılar.Yolları ayrılmıştı ve Mert onun gittiği yönün tam tersine yürümüştü.İşte,yeniden tek başına dönüyordu eve.Hayır hayır,bunu severdi.Yalnız olmak güzeldir.insanları üzen yalnız olmak değil,yalnız hissetmektir.Çünkü biri huzur verirken diğeri sadece acı verir.

Yoldaki kediyle oynamış,manzanın güzel birkaç fotosunu çekmiş,annesi için yoldaki çiçekçiden bir buket papatya almıştı.Hızla asansöre binmiş ve 5. kata basmıştı.Mutlu mesut bir şekilde kapıyı açıp içeri geçerken kapının önünde iki çift ayakkabı görmüştü.Göz devirmiş ve ayakkabılarını çıkarmıştı.

"Akrabalar mı geldi acaba?lütfen geldikleri gibi gitsin muşmulalar"

Salondan annesinin sesi gelmişti

"Hürkan,sen mi geldin oğlum?"

"Evet anne benim"

"Gelsene salona"

"Yok ben almayayım ehehe"

"Hürkan,salona gel."

"Of anne ya ne istiyorsun..."

Ayağındaki yeşil kaplumbağalı terlikleri ile salona giren Hürkan koltukta oturan kişileri görünce küfretmişti kendine.

Elinde kahve bardağı tutan ve ona gülümseyerek bakan bir kadın vardı,bir de ona öylece bakan Emre.Rezil olduğunu farketmişti.

"Eee,selam?"

"Oğlun mu?"

"Evet oğlum"

"Maasallah benimki ile pek fark yok aralarında"

"Oğlum bak bu ev sahibi Yeşim teyze bu da oğlu Emre "

"Aaa aşk olsun biz komşu sayılırız öyle ev sahibi falan olmuyor."

Ayağındaki terlikleri görünce sırıtmıştı Emre.

Hürkan ise sohbet eden annesine bakmış ardından Emreye çemkirmişti.

"Ne var ne bakıyorsun?"

"Çok güzelmiş terliklerin nereden aldın?"

"Niye sen de mi alacaksın?"

"Yok Yavuza alacağım giyer"

"Ne kadar komiksin sen ya "

Annesi durmuş ve Hürkana doğru çevirmişti bakışlarını

"Aaa dikilecek misin öyle başımızda? hadi git odana"

"Ben de yavaştan kalkayım anne o zaman"

"Aaa oğlum olmaz,daha sarma koyacağım sana Hürkan Emreyi odaya götür oturun getiriyorum ben"