"Sikeyim..." Başımın fena bir şekilde dönmesi sonucu gözümü açmakta zorlandım. Dakikalar sonra açtığımda sekizimizinde burda olduğunu gördüm. Ama... Neden?
"Bu ne lan?" Hepimiz teker teker uyandığımızda ellerimizde ki kelepçeler sinirlerimizi bozmuştu.
"Ne yapa-" Bir mikrofon sesi sözümüzü kesmişti.
"Stray Kids, sizinle bir oyun oynayacağız. Çok basit. Ebelemece.
Bir labirente gideceksiniz, kapılar arkanızdan kapanacak , biriniz ebe olacak ve diğerini ebeleyecek. Eğer 30 saniye içinde birini ebeleyemezseniz bum! Ölürsünüz! Siz ölürseniz diğerleri kurtulur. İşte bu kadar basit gördünüz mü?
Yarından itibaren başlayacağız. Kötü günler dilerim!"
"Ama sen anan yani" Hyunjin Hyungun verdiği tepkiye istemsiz kıkırdasakta hepimizin aklında şu soru vardı. Ya ebe ben olursam? Ölmek istemiyorum. Ama onlarında ölmesini istemiyorum. Ama ebe olursam... Hyungları şöyle bir gözetledim.
Hyunjin Hyung ve Felix Hyung üzüntüyle birbirleriyle konuşuyordu. Aynı şekilde Minho Hyung ve Jisung Hyung. Chan Hyung sadece düşünüyor , Seungmin Hyung ve Changbin Hyung ise atışıyorlardı. Ciddi atışmadıklarına o kadar eminim ki...
İçeri bir anda bir sürü adam girmiş , ellerimizi çözmüş ve gitmişlerdi.
"Çocuklar , en azından bir geceliğine de olsa son kez birlikte vakit geçirelim" Chan Hyung bile burdan çıkabileceğimizi düşünmüyor. Birbirimize yaklaşıp komik anılarımızdan , eğlenceli zamanlardan ve staylerden bahsettik. Ardından hepimizin uykusu gelince birbirmize sarıldık ve yarın ne olacağını düşünerek uyuyakaldık.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
