Part- 20
" ဟင္.... "
နားနဲ႕ဆက္ဆက္ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ေဒၚဇင္မာၿမိဳင္ ႐ုတ္တရက္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
ၿပီးမွသူ႕အေရွ႕ကေဒၚငုဝါကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြလည္းဝဲလာခဲ့ၿပီး...
" ရွင္... ရွင္က က်မသားေလးဥဒါန္းနဲ႕ခိုးရာလိုက္ေျပးသြားတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕ မိဘလားဟင္... "
ေဒၚငုဝါ မဲ့ၿပဳံးတစ္ခ်က္ ၿပဳံးလိုက္သည္။
" က်မကို အိမ္ထဲအရင္ေပးဝင္လို႔ရမလား... "
" ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့...ရပါတယ္... "
သားႏွင့္ ပက္သက္ေနသည့္ကိစၥမို႔ ေဒၚဇင္မာၿမိဳင္ မာနလည္းမထားနိုင္... ခ်က္ခ်င္းပဲၿခံတံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ေဒၚငုဝါကိုအိမ္ထဲေပးဝင္လိုက္သည္။
အိမ္ထဲကိုေရာက္တာနဲ႕ ေဒၚဇင္မာ(ဇင္မာၿမိဳင္)က ေဒၚငုဝါကို ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ဖို႔ ဧည့္ဝတ္တေက်ေခၚသည္။
" ဒီမွာထိုင္ပါ အစ္မ... "
ေဒၚငုဝါ မထိုင္... အိမ္ရဲ႕ဧည္ခန္းအျပင္အဆင္ကစလို႔ မ်က္ႏွာၾကတ္ေတြအထိအားလုံးကိုၿခဳံၾကည့္ၿပီး အဆင့္အတန္းကိုအကဲခတ္သည္။
ၿခံနဲ႕ဝန္းနဲ႕ ၂ထပ္တိုက္အိမ္လို႔သာဆိုတယ္... အတြက္ပိုင္းအျပင္အဆင္က သူတို႔အိမ္ေနာက္ေဖးမီးဖိုခန္းေလာက္ေတာင္မသားနား...စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႕...။
" အဟင္း... သာမဏိတို႔ကေတာ့ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကိုမွေနာ္... "
" ဘာေျပာလိုက္တာလဲဟင္... "
ေဒၚငုဝါ ဘာသာေရ႐ြတ္ေျပာဆိုလိုက္တဲ့စကားကို နားစြန္းနားဖ်ားၾကားလိုက္သည့္ ေဒၚဇင္မာ... ထိုကဲ့သို႔ေမးလိုက္မိေတာ့ ေဒၚငုဝါက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုသာခ်လိဳက္ကာ ဧည့္ခန္းရဲ႕ဆိုဖာခုံတစ္ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ေဒၚဇင္မာ အေမးစကားကိုေတာ့ျပန္မေျဖခဲ့...။ သူေျပာလိုတာကိုသာဆက္ေျပာသည္။
" ဒီက ညီမက ကိုယ့္ထက္ငယ္မယ္ထင္တယ္...ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ညီမလို႔ပဲေခၚပါရေစ... "
VOCÊ ESTÁ LENDO
ကြွေ...ရင်း (Completed)
Fantasiaတကယ်တော့ အချစ်ဆိုတာ... ခန့်မှန်းလို့မရတဲ့အရာပါပဲ...။ သူ့အပေါ်ချစ်မိသမျှ... ကြွေဆင်း... ကြွေရင်း... အကြိမ်ကြိမ်အခါခါသေရင်း...။
