|TAMAMLANDI |
Dünya cahiler için masal gibi ama bilgeler için cehennem yeridir.
genelevde bir eskortun oğlu olarak doğdu.babasını hiç bilmedi,görmedi,duymadı.
annesi ile yaşayan ve insanların çürümüş kirli ruhlarını daha çocukken öğrenen Emre kendin...
Merhaba gençler sizlere bir haberim var bu kurguyu da final yapıyorum ama şimdi değil.
Finale 2 bölüm kaldı 17. Bölümde final olacak arkamdan bu yazar neden bu kadar az bölüm yazıp final yapıyor diyorsunuz. fakat ben gereksiz geçiş bölüm eklemeyi sevmiyorum vaktinizi de internetinizi de harçamanızı istemediğim için önemli ve keyifli bölümler yazar hikayelerimi kısa ama öz olarak tutuyorum.
Neyse size keyifli okumalar diliyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"erkek orspusun" sesler duyuyordum. Bir yerlerden.görüntüler bulanıktı.
"annen gibi oruspusun" dedi bir erkek sesi.
Bir çok kişi gülüyordu. Benimle dalga geçen suratlar. Zihnimdeki görüntüler.
"Emre" dedi bir ses bu yüzü tanıyordum.
"Emre affet beni" dedi aynı ses suratı Birden değişti bu sefer gülüyordu.
"oruspu, oruspu erkek oruspu kaltak" dedi yüksek ses. Nefesim daraldı. Duvarlar üst üste geliyordu.
Birden hatırlayamadığım hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçip gittiğinde nefes almadım ve gözlerim kapandı.
Gözlerimi açtığımda korayın bana hazırladığı odadaydım.
Her şeyi hatırlıyordum. Ben emreydim. Insanların bana taktığı isimle erkek oruspu.
Ama öyle değildim. Ben emreydim. Ruhum temiz ama bedenimde insanların izleri vardı.
Yataktan kalkarak ay ışığı ın aydınlatığı Pencereye doğru gittim. Nefes alamıyordum.
Zihnim, bedenim ruhum çökmüştü bir gece de.
Sığamıyordum bu dünyaya bu bedene Sığamıyordum.
Ani bir kararla telefonumu ve eşyalarımı toplayıp bavuluma koyarken biraz sonra koray kapıyı açtığında bana bakıyordu.
"Emre me yapıyorsun" dedi şaşırarak. Eşyalarımı toplayıp bavulumu alıp korayın karşısına geçtim.
"ben her şeyi hatırlıyorum bu zaman a kadar evinde bana yer açtın. Yardım ettin hakını ödeyemem. Teşekkür ederim ben gidiyorum" dedim. Yanından hızla geçip evden çıktım.
Korayın Tamir ettiği arabama eşyalarımı yerleştirip arabaya bindim ve oradan uzaklaştım.
Tren istasyonuna geldiğimde arabayı Park edip aslının numarasını bulup arabanın konumunu atıp bavulumu arabadan çıkartıp bir bilet aldım.
Gidecektim. Romaya Gidecektim. Ama önce istanbula gitmem gerekiyordu.
Istanbul için bir bilet aldım. Şok olmuştu.
"Istanbul treni kalkıyor" dedi muamin. Bavulumu alıp giderken biri Kolumu tutu.
"gitme" dedi koray ona baktığımda üstünde pijamaları vardı.
"gitmeliyim" dedim buradan bu ülkeden gitmeliyim.
İçimde bir şey kanıyor Keskin bir vedanın yarası sızlıyor Yüzümde bir şey soluyor Aynı değil, umudun rengi kayboluyor
Kalbimde bir yerde bir orman yanıyor Bıraktığın şarkılar sahipsiz susuyor Şiirler hep dargın, dualar şifasız Ömrüme mıhlanmış bir cümle
"kalmam için bir sebeb yok" dedim gözlerinde anlayamadığım bir ifade vardı.
"ben varım senin için sebep olmam mı?" dediğinde dudaklarımı ısırdım.
Kül olur kalbindeki zamanla Yana yana, yana yana Yana yana, yana yana
Kül olur kalbindeki zamanla Yana yana, yana yana Yana yana, yana yana
Kül olur kalbindeki zamanla Yana yana, yana yana Yana yana, yana yana
Kül olur kalbindeki zamanla Yana yana, yana yana, yana
Kül olur kalbindeki zamanla Yana yana, yana yana Yana yana
"kendine iyi bak koray" dedim arkamı dönüp gidecektim ki kolumu tutu.
"izin ver ilk ve son kez" dediğinde yüzümü yüzüne yaklaştırdım.
Dudaklarımı dudaklarına bastırdığımda gözümden bir damla yaş düştü. Dudaklarımıza sızan tuzlu yaş sanki ayrılığın kanıtıydı.
Hiç birlikte olmamıştık ki. Ama ruhumuz olmuştu.
Ve ben arkamı dönüp trene bindim. Bu şehri bu ülkeyi sonsuza kadar terk ettim.
Acıtasyon yazmayı çok istiyordum evet nasıl buldunuz.
