𝐖𝐨𝐫𝐭𝐡 𝐨𝐟 𝐓𝐨𝐮𝐜𝐡 [𝐇𝐄𝐄𝐒𝐔𝐍]

𝐖𝐨𝐫𝐭𝐡 𝐨𝐟 𝐓𝐨𝐮𝐜𝐡 [𝐙𝐚𝐰𝐠𝐲𝐢]

အခန္းေလးရဲ႕ၿငိမ္သက္မႈက ျပင္းအားတစ္ခုနဲ႕ စိတ္ကိုဖမ္းစားထားတယ္။ ႐ႊံ႕နဲ႕ထုတဲ့ပန္းပု႐ုပ္မ်ားစြာရဲ႕ ခင္းက်င္းစီရီထားပုံထဲမွာ အႏုပညာအေငြ႕အသက္ေတြ စိမ့္၀င္ေရာပါေနသလိုလို...။ ပြီးဝောာ့ အေရာင္ေတြ...။ နံရံ၊ စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္၊ ပန္းအိုး၊ ပန္း.... ေနာက္... နံရံကပ္သစ္သားစင္ေလးေတြနဲ႕ အဲဒီ့သစ္သားစင္ေလးေတြေပၚက ႐ႊံ႕ပန္းပု႐ုပ္ေတြ... အဲ့ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ အေရာင္ဖြဲ႕စည္းပုံေတြက ျမင္ရသူေတြရဲ႕ ရင္ထဲကခံစားခ်က္တစ္ခုခုကို တူးဆြႏွိုက္ထုတ္ေနၾကသလိုလို။ ဘယ္လိုသက္ရွိမ်ိဳးမွရွိမေနေပမယ့္ ခံစားခ်က္လွိုင္းေတြနဲ႕ သက္၀င္လူးလြန႔္ေနတဲ့ အခန္းေလး...။

" မင္း... ေရာက္လာၿပီလား... "

အေနာက္ဘက္ကေနထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕စိတ္အာ႐ုံေတြ ထိုသူ႕ဆီျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူလွည့္မၾကည့္မိခင္မွာပဲ အရိပ္တစ္ခုက သူ႕ကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အနီးဆုံးခုံတစ္ခုမွာ ၀င်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာ၊ လက္ေခါက္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ရွပ္အကၤ်ီလက္ရွည္၊ ၿပီးေတာ့ ထိုသူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ အနက္ေရာင္ေလးေထာင့္ေနကာမ်က္မွန္တစ္လက္။ ထိုသူက သူ႕ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကိုသုံးၿပီး သူ႕ေရွ႕ကခုံမွာလာထိုင္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚတယ္။

သူၫႊန္ျပတဲ့ခုံမွာ၀င္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေရွ႕တည့္တည့္ကသူ႕ကို ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံၾကတယ္...၊ ဒါမွမဟုတ္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံတယ္လို႔ထင္ရတယ္...။

" ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်ိန္းတဲ့ကိစၥက ဘာအတြက္လဲ "

ရိပ္မိေနၿပီးသားျဖစ္ေပမယ့္ အတိအက်သိခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕ ေမးလိုက္မိတယ္။

" ကိုယ္ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႕ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွကို ပန္းပုထုခ်င္စိတ္ျဖစ္လာလို႔ပါ၊ အဲ့ဒါ မင္း ကိုယ့္ကို အကူအညီေပးနိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္ေလ "

သူေျပာတဲ့စကားကိုၾကားမွ အခန္းထဲကပန္းပု႐ုပ္ေတြအားလုံးကို ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္... အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ႐ုပ္ပုံဆိုလို႔ ဘာတစ္ခုမွမရွိဘဲ ပန္းပု႐ုပ္ေတြအားလုံးဟာ တိရစ္ဆာန္ေလးေတြ၊ ပန္းပြင့္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳပုံေတြ။