Daha sonra böbreklerimdeki taşı bile düşürecek şekilde titrememeyol açan şu cümleyi işittim :
" Bugün çok güzel olmuşsunuz. "
*******************
Yüzümün rengi kırmızının en koyu tonlarına dönerken Nizamettin Bey hızla yanımdan geçip öğretmenler odasına girdi. Ben de yavaş adımlarla henüz Nizamettin Beyin etkisinden çıkamamış bir halde öğretmenler odasına gittim. Hemen ders kitaplarımı aldım ve sınıfıma gittim. Sınıfımda yoklama alırken birkaç öğrencim fısıltıyla Nizamettin Beyin ne kadar yakışıklı olduğundan bahsediyorlardı. Onları duydum. Elimde olmadan sinirlendim. Salak çocuklar sessiz konuştuklarını sanıyorlar. Hele biri beni sinirlendirmek için buraya gelmiş gibiydi. Sınavda mutlah değerli fooğnsiyon çıkacağını bilmesine rağmen gelmiş bana çıkıp çıkmayacağını soruyor. Ah ah. Ne çektin be Hayriye dedim içimden.
Neyse o anlık sinirle elimdeki kalemi " YETHER" diyerek fırlattım.
Hepsi korku dolu gözlerle bana bakıyorlardı. Nizamettin ya benim ya kara toprağın olabilirdi bunu artık herkes zorla da olsa öğrenecekti. Dersin sonunda tüm öğrenciler hala korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Ben de içimden onlara piç smayl atarak sınıftan çıktım. Öğretmenler odasına gelince gözlerim ister istemez Nizamettinimi aradı. Fakat hiçbir yerde yoktu. Arkamdan omzuma değen elle irkildim Nizamettin olması umuduyla arkama döndüğümde yüzümdeki gülümseme donmuş yerini çatık kaşlarıma bırakmıştı. Gelen kişi Behlul beyden başkası değildi.
" Merhaba Hayriye." dedi.
İçimden biz ne zaman bu kadar samimi olduk diye düşünmeden edemedim.
"Merhaba Behlül Bey." dedim. Bey kelimesini vurgulayarak.
" Nasılsın Hayriye?" dedi.
"İyim siz nasılsınız?" dedim.
" Ben de çok iyiyim Hayriye. Acaba bugün çıkışta bir şey yapacak mısın? Eğer yapmayacaksan benimle bir muhallebi yemeye gelir misin? Lütfen reddetme biliyorsun bana söz vermiştin değil mi geleceksin? Başka bir planın yok değil mi?" dedi.
Ahhh! Şimdi boku yedim diye düşündüm. Bu adamı nasıl reddedeceğim? Offf! Allahım ne yapacağım şimdi? Hemen bir yol bulmalıyım diye düşünürken aniden duyduğumuz o ilahi sesle Behlül Bey de ben de şaşkın bakışlarımızıNizamettin Beye çevirdik.
" Maalesef Behlül Bey, Hayriye Hanımın bugün için bana sözü var beraber işkembe çorbacısına gidecektik." dedi. " Öyle değil mi Hayriye Hanım?"
Bir an ne diyeceğimi şaşırdım ama sonra fark ettim ki Nizamettin Bey benim şu an ki çıkış biletim. Sonra hızlı hızlı başımı sallayarak onu onayladım.
" E-evet. Bugün için Nizamettin Beye sözüm var başka zamana umarım."dedim.
