~ Bölüm 3, Parça 2 ~

53 6 21
                                        

+Bu çocuğu tanıyor musun Teruhashi?
+Evet Aiura-san. Saiki'nin annesinden yemek tarifi almak için geldiğimde onunla tanışmıştım.

  Onlar konuşurken Nendo kapıyı kırmış ve içeri girmişti.

+Kızlar hadi gelin kapı kırıldı!
+Geliyoruz Kuboyasu!!

Ev iğrenç kokuyordu. Tabiri caizse leş gibi. Tek tek tüm odalara bakıyorlardı. Banyo'ya bile bakmışlardı ama orası da boştu.

+Telefonu bulan varmı?!!
+Ben buldum Aren!

  Bakamadıkları bir kaç tane oda vardı. Onlara da birazdan bakacaklardı.

+Bu koku bana çok şüpheli geldi arkadaşlar, napsak polis falan mı çağırsak? Akechi sana ne oldu bu arada hiç konuşmadın?
+İçimde kötü bir his var. Sanki tam şuanda üstümüze gök taşı çarpabilir, burada ölebiliriz gibi bir his. Daha önce böyle hissetmediğim için tetikte olmaya çalışıyorum.
+Benimde öy-
+Dostum? Sen uçabiliyorsun! Bize neden bundan bahsetmedin?!

  Aiura ve Akechi'nin hisleri doğruydu ve herkes dehşetle birbirine bakıyordu. Olayın şokunu çabuk atlatanlar ise koşarak Nendo'yu aramaya başladı.

+Nendo nerdesin!?
+Burdayım!

  Evet, oradaydı. Gerçektende uçuyordu. Boynuna bağladığı bir halatla uçuyordu. Ama gözlüklerini çıkarmıştı. Sadece tokasıyla uçuyordu, fakat muhtemelen uzun bir süre konamamıştı. Ama halatında sıkı olduğu belliydi ki boynunda küçük bir mor şerit vardı. Öylesine, her zamanki boş ifadesiyle uçuyordu.

+Sa...iki?
+SAİKİ?!
+Saiki!?
+Kusuo!?
+Saiki-san?! Ne oldu sana böyle?!

  Seslenişleri nafileydi. İstese de cevap veremezdi artık. Buna ne sebep olmuş olabilirdi ki? Onu bu kadar bezdirecek ne yapmış olabilirler ki onlar? Yoksa hata onlarınmıydı, yaşadığı bir şey miydi? Toritsuka "belki astral seyehat yapıp bizi böyle korkutuyordur" diyerek bardağın iyi tarafından bakmaya çalışıyordu. Etrafa hızlıca bakarak onun ruhunu görmeye çalışıyordu. Ama nâfile. Gözükmüyordu.
O intihar etmişti.
Artık aralarında olmayacaktı.
Onun tatlı yedikçe gelen gülümsemesini bir daha asla göremeyeceklerdi.
Onu zorla aralarına katamayacaklardı.
Bir daha göremeyeceklerdi bile.
Kimseye haber vermemişti.
Onları hiç önemsememişti.
Önemsemiyordu.
Onlara veda bile etmeden gitmişti.
Ya da onlar öyle düşünüyordu...

-----------------------------------------------------------

286 kelime

Bölümü 2 gündür atmadığım için üzgünüm ama hafta sonu yazmak için hiç boş vaktim olmadı. Birde bir karar verdim kendimce, bölümleri hafta içi atacağım. Ama maalesef düzenli olur mu bilmiyorum.
Kendinize iyi bakın ^^
 

SAİKİ KUSUO: MEÇHUL CANİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin