Sonunda Idol olan Winter, bu işe neden atıldığına ve neden böyle bir şey yaptığına lanet okuyalı kısa bir süre olmuştu. Artık kendinden nefret ediyordu. Yaşamak için sebebi yoktu. Onu hayatta ne tutabilirdi?
Karina bunun için vardı. Sevdiği kız Win...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ağladığında göz yaşını silebilirim, peki aklındaki anıları nasıl sileceğim?"
"Ağlama güzelim."
𓆩⫯𓆪
Karina
"WİNTER! SONUNDA"
Ağlama sesleri geliyordu. İçim parçalanıyor gibi hissediyordum. Bu kız ağlayınca içim parçalanıyor. Ne oldu acaba güzelime? Telefonlarımı açmadı, çok geç geldi. Çok endişelendim. Umarım iyidir diyeceğim ama, sesinden pekte iyi olmadığı anlaşılıyor.
"Winter, iyi misin? Ne oldu? Neredesin? Neden yurda gelmedin? " Endişeli sorularımı sıralarken nefessiz kaldım. Yanımda endişeli bir şekilde dikilen Giselle ve Ningning'e baktım. Hepimizin beklediği şey Winter'ın ağzından bir kelime çıkmasıydı.
"Karina," Boğuk sesi titreyerek çıkmıştı. Sesini duyar duymaz garip bir hisle kavruldum.
"Efendim güzelim?"
Burnunu çekti ve konuşmaya başladı, "Kapıyı açar mısın?" Telefonu kapattı. Ve kapıyı tıklattı. Anında kapıyı açtım. Karşımda üstü başı dağınık, saçı darmadağın olmuş, baştan aşağı sırılsıklam kıyafetlerle duran Winter vardı. Ne yapacağımı şaşırdım, dona kaldım. Sadece bende değil, kızlarda dona kalmıştı.
"Kızlar" Solgun ve boğuk sesiyle konuştu. Bu ses tonu çok kötü hissettiriyor.
İçeri adımını atar atmaz dengesini kaybedip yere çömeldi. Hemen bende çömeldim ve Winter'a sıkıca sarıldım. Ellerini bana sardı, kafasını omzuma yaslayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Saçını okşamaya başladım. Çok bitkin duruyordu...
"Ne oldu güzelim? Ağlama lütfen." Nefes verdim. Bu sırada Ningning yanıma çömelmişti. Giselle ise sanırsam mutfağa koşturarak gitti.
"Winter, her ne olduysa olsun ölüm bir çare değildir" Her ne kadar hıçkırıkları içimi parçalasa bile soğukkanlılığımı korudum.
"Karina," Burnunu çekti ve biraz duraksadı. "Ölmek istiyorum, unutmanın tek yolu ebedi sessizliğe kavuşmak" Cümlesini tamamlar tamamlamaz bana sokuldu ve ağlamaya devam etti, o sırada Giselle elinde su bardağı ile gelip yanımıza çömeldi.
"Winter, al bu suyu iç biraz kendine gel" Winter Giselle'e bakıp yok dercesine kafasını salladı. Anında Winter'a bakmaya başladım. Winter ona olan bakışlarımı fark etmiş olacak ki sokulduğu yerden doğrulup bana bakmaya başladı.
Giselle'in elinden bardağı alıp Winter'a içirmeye başladım. O sırada yüzünü inceliyordum. Yüzü ağlamaktan ıslanmış, burnu soğuktan kızarmıştı, çok üşümüş olmalı. Gözleri ağlamaktan bitkin düşmüş ve kıpkırmızı olmuştu. Neden ağladığını hâlâ anlatmamıştı. Aklıma gelen binlerce senaryo vardı. Düşündüğüm şeylerin gerçekleşmiş olabileceği ihtimali beynimde kaos yaratıyordu.
"Karina" Suyunu bitirdikten sonra gözlerimin içine bakmaya başladı. "Önce ikimiz konuşalım lütfen" Elimle göz yaşlarını silmeye başladım.
"Önce kendine gelmelisin, sıcak bir banyo yap bence. Çok üşümüşsün" Elimle saçlarını kulağının arkasına attım. Peki dercesine kafasını salladı.
"Winter sen kızlarla kal, ben banyoyu hazırlayacağım" kafasını salladı. Ona üzüldüğümü belli etmeden banyoya girdim. Ten yakmayacak şekilde bir sıcaklık ayarladım ve küveti doldurdum. Hâlâ ne olduğunu deli gibi merak ederken banyodan çıktım ve yerde oturan Winter'a baktım.
"Hadi" Bir elimle elinden, diğer elimle belinden tutarak destek oldum ve kaldırdım. Bana sıkıca tutunmuştu. Banyoya girmiştik, kapıyı örttüm. Gözlerime bakmaya başladı.
"Sana yardım etmemi ister misin? Çok bitkin gözüküyorsun" Winter bir şeyler düşünmüş gibi bana baktı. "Hayır teşekkür ederim Karina, ben hallederim" Gülümsemişti. Ona karşılık bende gülümsedim.
"Peki, ama çok kalma tamam mı? Meraklandırma beni" Kafasını salladı. Ona gülümseyip banyodan çıktım ve çıktığım anda Winter kapıyı kilitledi. Umarım bir an önce çıkar.
Odama ilerlerken Winter'ın ağlamaya başladığını duydum, olduğum yerde duraksadım. Onu bu kadar yıpratacak ne oldu kahretsin ya. Olacak olasılıkları düşünürken beynim yerinden çıkacak gibi hissediyorum. Her neyse. Zamana bırakmak önemli, kendisi bana söyler.
𓆩⫯𓆪
Oturma odasında elimi kafama koymuş, telefondan rastgele çıkan saçma sapan videoları izliyordum. Her ne kadar video izleyerek dikkatimi dağıtmak istesemde Winter'ı düşünmeden edemiyordum. Harbi, Winter ne yapıyor- Bir dakika Winter hâlâ banyoda. Ve bir saat geçmiş. Ve su sesleri gelmiyor. Hasiktir.
Telefonu koltuğa fırlatıp hemen banyonun önüne geldim. Kapıyı tıklattım ve seslendim, "Winter, bittimi işin?" Tekrar tıklattım. Ses yok, hasiktir. Umarım düşündüğümü yapmadın Winter.
"WİNTER KAPIYI AÇ, YOKSA KAPIYI KIRARIM. ŞAKA YAPMIYORUM." Bu sırada kulpu zorluyordum. Winter hâlâ cevap vermiyordu. Kızlar yanıma gelmişti.
"Ne oldu Karina?" Giselle'e döndüm hemen.
"Winter cevap vermiyor" Endişem sesimin titremesine sebep oldu. Bu sırada Giselle kontrol etmek için kapıyı tıklatmaya başladı.
"Winter, kapıyı açar mısın?" Giselle bir şeyler duymak için kulağını kapıya yasladı. Aklıma gelen tek bir çözüm var.
Kapıyı kırdım.
Ve içeriye girdiğim an hiç istemediğim bir manzarayla karşılaştım.
Winter küvetteki suyun içinde.
Gözleri kapalı.
Olayların şokunu atlatır atlatmaz suyun içinde hareketsiz yatan Winter'ı çekip dışarı çıkarttım. Şok olmuş gibiydi. Gözlerini açtı ve hızlı hızlı nefes almaya başladı.
"DELİRDİN Mİ KIZIM SEN? NE YAPTIĞINI ZANNEDİYORSUN? HAYATIN GERÇEKTEN BU KADAR ÖNEMSİZ Mİ?"
Nefesleri sakinleşmişti. Bir bana birde Giselle'e bakıyordu. Sonra gözleri dolmaya başladı. Ah hayır, tekrardan ağlıyor.
"Beni neden çıkarttın?" Boğuk çıkan sesiyle konuşurken ağlaması artmaya başladı. Bu sırada Giselle yanımıza çömeldi.
"Ben her şeyi unutacaktım" Hıçkırmaya başladı. Hıçkırıkları sürekli artıyordu. İçim parçalanıyor gibi hissettim.
"Her şeyi unutmanın çaresi ölüm mü sence?" Bunu dedikten sonra sessiz kaldı. Şu an içi çıkarcasına ağlıyordu.
"Ben her şeyi, tüm anılarını unutmak istiyorum" Çok güçsüzleşmişti. Kafasını göğsüme yasladı ve bana sarıldı. Aynı şekilde bende ona sarıldım ve kafasını okşamaya başladım. Bir süre bize olanları anlatmaya başladı. Duydukça kötü oluyordum...
Ağlaması hafiflediğinde yüzüme baktı, gözyaşlarını parmağımın ucuyla sildim. "Ağladığında göz yaşını silebilirim, peki aklındaki anıları nasıl sileceğim?"
Bunu dedikten sonra gözlerindeki yaşlar tekrardan artmaya başladı."Ağlama güzelim."
𓆩⫯𓆪
MERHABAA çok uzun süredir bölüm atmıyorum kusura bakmayın lütfen aktif olamadım Bu bölüm biraz uzun oldu ama herneyseee umarım beğenmişsinizdirr
