GİRİFT

1. BÖLÜM

Dokunmak...
Dokunmak benim için hayatın bir parçasıydı. Ne zamandır bu hâldeyim bilmiyorum. Ama şunu biliyorum ki içinde bulunduğum çukur günbegün derinleşirken hâlâ ne için, kim için veya neden orada olduğumu bilmiyor olmam. Olanların hepsinin benim mi suçum olduğunu bilemiyor olmam. Bu şey öyle çok canımı yakıyor ki hiçbir şey söyleyemiyorum.
Ama şunu biliyorum.
Her gecenin ardından tekrardan güneş doğacak ve o güneş, ben olacağım.

                                                                     * * *

(1 yıl önce)

Sensin...
Beni hatırladın mı? Sana söylemiştim. Bir daha asla beni unutmayacağını.
Çünkü ben hep buradayım. Beni unutmayacaksın...

Kapı birden açıldı "Ne o, yine aynı kâbusu mu gördün? Kalk kahvaltı hazır. En sevdiğin sucuklu omletten yaptım"
Annemin kapıyı yarı açık bırakıp alt katta ayak seslerini duyana kadar bekledim.

Yine aynı kâbusu görmüştüm.

Yerimden kalkıp dolabımı açınca bir saniyelik bir şoka uğradım.
Darma dağınıktı.
Üzerime bir tişört ve rahat bol bir pantolon geçirdim. Dolabının hemen karşısındaki aynaya takıldı gözüm. Önce darmadağınık olan siyah saçlarıma göz gezdirdim sonra yüzüme baktım. Zaten bozuk olan moralim üzerine alnımdaki  sivilceleri de gördükten sonra iyice bozulmuştu.
Zaten hiçbir zaman yüzümü beğenmemiştim.
Hâlâ aklımda bugünkü gördüğüm kâbus canlanıyordu. "Kimdi ki o adam?" Diye düşündüm kendi kendime. Daha öncede aynı kâbusları görmüştüm. Ama bu seferki farklıydı...

Başımı iki yana salladım düşüncelerimin bir an önce uçup gitmesini istiyordum.
Yarı açık olan kapıyı açıp yüzümü yıkamak için lavabonun hemen yanındaki musluğun yanına gittim. O sırada dudaklarımdan bir melodi fısıldıyordum, laa la la la la mmm...
Merdivenlerden aşağı inip mutfağa doğru ilerledim.

Annesi onu görünce elindeki bezi katlayıp tezgâha koyup masayı işaret etti.
"Şule, bu masa seni saatlerce bekleyemez, okula geç kalacaksın." Dedi ekmeği doğrayıp Şule'nin önüne koyarken.
Şule başını evet anlamında aşağı yukarı doğru salladı.

                                                                                    
                      *      *      *