Flightless Bird || ls (Türkçe Çeviri)

ACT I: CHAPTER TWO

 Fetus Larry!!

Harry / Geçmiş

Kraliyet Bale Okulu'na geç başlamıştım, çoğu öğrenci akademiye on bir yaşında girerdi ama ben on beş yaşıma girene kadar akademiye katılmamıştım. Yani herkes birbirlerini tanıyordu ama ben kimseyi tanımıyordum.

Genelde sadece eğlence için dans ederdim. Annemin arkadaşı, fırınının arkasında küçük bir atölye işletiyordu ve bir gün tesadüfen tuvaleti ararken fark ettim. İlk başta sadece eğlencesine katıldım ama sonra tüm sıçrama, dönme gibi hareketlerin oldukça hoşuma gittiğini fark ettim.

Öğretmenim Bayan Prichard, Kraliyet Bale Okulu için seçmelere katılmamı önerdiğinde, onun deli olduğunu düşünmüştüm. Ama annem en azından denemeyi kendime borçlu olduğumu söylediğinde düşündüm, neden olmasın? Londra'ya bir gezi yapabilirdim. Kabul formumda tekniğimle ilgili uzun bir soru listesi vardı ama başarımı, yüksek kavisli ayaklarımı, uzun hiper-uzatılmış bacaklarımı ve esnek aşil tendonlarımı övdüler. Harika bir müzik anlayışım olduğunu ve duygusal olduğumu da söylediler. Bunların ne anlama geldiğini bilmiyordum ama iyi şeyler olduklarını varsaydım.

Böyle prestijli bir okula (Bir saraya benziyordu!) kabul edildiğim için heyecanlanmalıydım ama  korkuyordum da. Daha önce hiç evden uzakta yaşamamıştım ve Cheshire'da arkadaş edinmekte de yeterince zorlanmıştım.

Oda arkadaşım benimle hiçbir şey yapmak istemeyen, burnu kıvrık, sıska bir kızıldı. Normalde en iyi arkadaşıyla aynı odada kalması gerekiyordu ama benim beklenmedik gelişim onların planlarını alt üst etmişti. Onun eşyaları tüm dolabı kapladığından kıyafetlerimi yatağın altına sıkıştırmak zorunda kalıyordum.

Odama yerleştikten sonra ilk dans dersim için giyindim. Okul broşüründeki çocuklar böyle giyindiği için siyah tayt ve beyaz bir elbise seçtim. Bayan Prichard'ın stüdyosunda ne istersem giyebilirdim -bol bir kazak ve spor şortu - aldırmazdı. Ancak RBS'de birçok kural vardı. Düzenli görünmek, yemek planından yemek yemek ve hatta belli bir saatte uyumak zorundayım.

Stüdyoya erken gelmiştim ve şimdiden kendimi salak gibi hissediyordum. Kimse broşürdeki gibi giyinmiyordu; kimisi eşofman ve tişört, kimisi şort bile giyiyordu. Sadece koridorun sonundaki on bir yaşındakiler siyah tayt ve beyaz tulum giyiyordu. Üzerimi değiştirecek zamanım var mı diye düşünürken gitmeye çalıştığım anda öğretmen içeri girdi.

Adı Madam Lesauvage'dı. Görkemli gözüküyordu: uzun boylu, ince, siyah saçlıydı ve şakaklarında birkaç örümceksi gri buklesi vardı. On yıldan fazla bir süre önce balerin olduğu belliydi ama hâlâ en iyileriyle performans sergileyebilecek gibi görünüyordu. Disiplinli giyinerek bir kaç puan kazanabileceğimi düşündüm ama onun tek görebildiği şey, "Çok uzun" olan kıvırcık saçlarım ve "Kes onları" dediği bileklerimi süsleyen arkadaşlık bilekliği oldu.

Derse barre çalışmaları yaparak başlıyorduk. Kızlar en iyi yerleri aldı. Kalın Bradford aksanlı uzun boylu bir çocuğun ve arkadaşı düşünceli kahverengi gözlü ciddi bir çocuğun dengeli tavırlarından sınıftaki en iyi erkek dansçı olduğunu anlayabildiğim uzun boylu çocuğun arkasına girmeyi başardım.

İkinci pozisyondan dördüncü ve dördüncü pozisyondan beşinci pozisyona geçerken, terlikli ayaklarımız vinyl zemine çarpıyordu. Madam bana düzeltmeler yapmaya başladığında dersin bitmesine sadece birkaç dakika kalmıştı. "Harry, çeneni kaldır!" "Harry, omuzlar!" "Harry, kollar!" O kadar düzeltme yapmıştı ki stüdyodaki tek kişinin ben olduğumu düşünürdünüz. Dediği her şeyi yapmama rağmen ne kadar uğraşırsam uğraşayım vücudum benimle işbirliği yapmıyordu. Çenemi kaldırdığımda omuzlarım çöküyor, kollarımı kaldırdığımda çenem düşüyordu.