Demon of Future Time [Gelecek Zamanın İblisi] [ARA VERİLDİ!]

EP3: Anderson'ın Sonu!

Vücudun kontrolünü ele geçiren Aaron,ilk olarak bedenin yaralarını ruhsal gücüyle iyileştirmek için lotus pozisyonunda oturarak meditasyon durumuna geçti. 'Bu beden Temel kurulum aleminde... gerçekten kötü bir durum..' diye aklından geçirdi. Dövüş sanatları yetişimindeki alemler düşükten yükseğe doğru şöyle sıralanmaktaydı; Temel kurulum alemi, Vücut arıtım alemi,Ruh alemi, Gökyüzü alemi,Cennet alemi, Hiçlik alemi, İmparator alemi, ilahiyat alemi, Yüce alem ve Göksel alem... Her alem (Diyar) kendi içinde 3 aşamaya ayrılıyordu. Düşük,orta ve yüksek.Yüksek aşamaya aynı zamanda zirve de deniyordu.

Her bir alem arasındaki güç farkı bir uçurum kadar yüksek olduğu gibi, aşamalar içinde aynısı geçerliydi. Yani, Yüksek aşamadaki bir ruh alemi ustası art arda 10 tane orta aşamadaki ruh alemi ustasını yorgunluk hissetmeden yenebilirdi! Bu aşama farkıydı! Bu güçtü!

Aaron geçmişte yüksek aşama bir Yüce alem ustasıydı. Yüksek aşamanın darboğaz'ında sıkışıp kalmıştı. Gücü arzulayan Aaron için bu kabul edilemezdi. Çocukluğunda geçirdiği birkaç travmatik olay yüzünden her zaman en güçlü olmak istedi. Emir verilen değil emri veren olmak istedi... Bu yüzden, zaten büyük bir gücü olmasına rağmen geleceğe yolculuk yapıp yetişim yoluna sıfırdan başlamayı seçti.

"Bu beden Temel kurulum alemi'nin düşük aşamasında... Sıradan bir insan gibiyim.." sessizce mırıldandı. Fakat yine de mutluydu! 'Yetişimi çok düşükse ne olmuş? Bu bedeni geçmişte... Hayır... Geçmişte olduğumdan daha güçlü hale getireceğim! Temel kurulum aleminde olduğuma göre ilk önce sağlam ve öncekinden çok daha güçlü bir temel oluşturacağım!' gözleri parıldarken, aklından geçen bunlardı.

Geçmişi, ilk başta mükemmel sandığı temel yüzünden mahvolduğu için şimdi bir temel kurmak konusunda acele etmek istemiyordu. Ayrıca bedenin önceki sahibinden edindiği bilgilerde vardı. Aaron, bedeni tamamen ele geçirmeden önce bedenin önceki sahibi ona bazı önemli bilgiler verdi.

Bedenin önceki sahibi 20 yaşında bir genç olan Richard'tı. Richard, yüksek aşama cennet alemi bir dövüş sanatları ustası olan Argus'un 2 öğrencisinden biriydi. Argus gizemli antik bir harabe keşfetmişti. Richard ve bir diğer öğrencisi olan Anderson'ı deneyim ve tecrübe kazanmaları için antik harabeyi incelemeye götürmüştü. Fakat antik harabe beklediğinden çok daha güçlü tuzaklarla doluydu. 2 öğrencisinin hayatını kurtarmıştı fakat kendisi ağır yaralanmıştı.

Yine de bu zorlu geziden eli boş dönmemişlerdi. Etrafa çok gizemli ve güçlü hava yayan gök mavisi renginde bir sandık elde etmişlerdi. Sandığın yaydığı aura güçlü bir dövüş sanatları ustası olan Argus'u bile terletmişti. Bu yüzden iki öğrencisine,kendisi sandığın ne olduğunu, nasıl kullanıldığını veya sandık hakkında herhangi bir bilgi edinmedikçe bunu bir sır olarak saklamalarını emretti. Richard bunu anlayışla karşılayarak başını salladı. Fakat Anderson'ın gözlerinde nefret parıltıları vardı.

Argus antik harabeden aldığı yaraları iyileştirmek için kendini 2 ay boyunca dış dünyadan izole etti. Bu süre içerisinde sandığı da hiç yanından ayırmadı. Richard için sandık önemli değildi. Ustasının bir an önce eski sağlığına kavuşması için dua etti. Fakat Anderson'ın içinde nefret,kin ve açgözlülük büyüdü. Sandığı hiç yanından ayırmadığı için,kendisine hiç göstermediği veya bir şey söylemediği için ustasından nefret etmeye başladı. Aslında bu nefret çoktandır vardı. Daha doğrusu Richard'ı öğrencisi olarak kabul ettiğinden beri... Anderson'ın yetişimi Richard'tan daha iyi olmasına rağmen Argus, her zaman Richard'ın üstüne titremekteydi. Aslında Argus'un bu fazla sevgisinin sebeplerinden biri Richard'ın dövüş sanatlarına yeni başlamış olmasından kaynaklıydı. Richard sıradan biriydi. Yetişim hakkından hiçbir şey bilmeyen,halk tabakasında yer alan bir ölümlü. Fakat bir gün Argus ile karşılaştı. Argus, Richard'ın gözlerinde kendi çocukluğunu gördüğü için onu yanına aldı. Ona bu kadar özen göstermesinin ana sebebi buydu. Bu davranışının,Anderson'ın kalbinde nefret tohumları ekebileceğini hiç düşünmemişti.