A G N E S
"Hija, I want you to remember that, walang alam si Carlo tungkol sa pamilya natin, that's why I want you to be careful with your words." Sabi niya, It has been a week since naka labas ako sa hospital. we are on our way patungo sa bahay nila Manong Robert. I really don't get it, bakit kailangan ko pang malayo sa Maynila? I really can manage myself.
"Tss, seriously Dad? You hired him to take care of me, na alam natin pareho na he can't really protect me. And guess what Dad, Hindi kami close ni Carlo, hindi ko nga alam na related pala sila ni Manong Robert." Totoo lahat ang sinabi ko. That Carlo guy can't protect me, baka nga simpleng hawak ng baril hindi niya rin alam. We barely talk, I think once lang kami nag usap, it was like decades ago. That was when na flat yung gulong ko and I called my dad to pick me up, but he send that guy instead. Tsk.
"Celestine, don't make this hard for me, Alam ko kung anong ginagawa ko, at alam kong ligtas ka kapag nandon ka sa lugar nila Robert. At hija, hindi lang naman si Carlo ang kasama mo sa bahay nila, nandoon rin ang lola niya, I think may kapatid rin siya. You're safe there." He explained. Then I remembered his lola.
"Dad, okay na ba ang lola niya?" tanong ko.
"Well yes, after what that guy did. I paid for her operation. You're going to meet her later." Hindi na ako nagsalita and I faced the car's window. I suddenly remembered what happened at the hospital last week. When I protested about Dad's idea, nagulat kami nung biglang bumukas ang pinto, biglang lumapit si Carlo at lumuhod siya sa harap ni Papa. I'm not sure, but I saw it, he cried. He cried over his dying grandma.
I really hate long rides, kaya hindi ko nalang namalayan na nakatulog na pala ako.
XxX
"Celestine, wake up. Nandito na tayo." Sabi ni Dad. That causes me to freak out a little bit, hindi ko ba nasabi sa inyo na madaling araw kaming bumyahe papunta dito sa lugar nila Carlo? Umayos ako ng pagka upo, and I checked my phone, fuck. 8:45 AM na pala. I placed my phone inside my bag, at napatingin ako sa paligid ko.
FUCK.
Akala ko nag bibiro lang si Dad na sa probinsya kami pupunta. Lumabas ako sa kotse namin. I really can't believe this. Halos lahat ng nakikita ko ay mga puno, mga taniman, mga alagang hayop, at mga bahay na ewan ko, baka sa simpleng ulan, magigiba na ang mga ito.
"Dad, do I really need to stay here?" tanong ko kang dad na ngayon ay nilalabas na niya ang mga gamit ko sa compartment. Bigla ko naramdaman ang init. Naka sweater ako ngayon pero my tank top akong suot sa inner, and skinny jeans naman sa pangbaba ko, and Vans shoes. I removed my sweater at tinulungan ko si Dad sa mga gamit ko. Visible parin sa balikat ko ang sugat ko, the doctors already removed the bullet, but the pain is still really fresh. Kaya I placed my sweater near my shoulders, para hindi nila makita ang sugat ko.
