Tomorrow Is Pain (Dominguez Series #03) (COMPLETED)

Kabanata 5

Kabanata 5

Hindi ako nakatulog ng maayos dahil pakiramdam ko hindi ko matanggap na ganun ganun na lang ang bungad na gagawin sa 'kin ni Mommy. I was really crying all the night... Hindi ko maitindihan kung bakit ganoon na lang ang galit na nilabas niya sa 'kin. This is all about Michelle sake. Bakit hindi niya man lang pinagtanggol kaming anak niya?

Kasi nandoon na eh, nandoon 'yung kapatid niya na tinalikuran lang kami, na parang wala siyang pakielam kung makagawa man ng kung ano-anong iscandalo ang anak niya.

Kaya hindi na nakakapagtaka kung hanggang dulo pagtatakpan parin niya ang kasalanan ng anak niya. Hanggang ngayon hindi parin sinasabi sa 'kin ni Michelle kung ano ba talagang nangyari, kung paano ba nag simula ang gulo. Kung paano niya nakuha ang pasa sa braso niya at sugat sa noo niya.

Habang iniisip ko 'yon parang hindi matanggap ng sarili ko na wala akong ginagawa. Lalo na ang mismong parents namin na parang hindi siya worried sa nangyayari sa anak niya.

Nasan na 'yung dating Mommy namin?

Na lagi niya kaming pinapasaya.

Pinapalagahan sa bawat minuto at oras.

Ang laki ng pagbabago niya simula nung mawala si Papa. Hindi ko maitindihan kung bakit ganoon na lang 'yung buhay namin. Kung bakit iniwan na lang kami ni Papa ng walang pasabi. Kahit ako nalulungkot sa nangyari pero sobrang tagal na 'yon... Hanggang ngayon dala parin ni Mommy ang mga poot na nagawa ni Papa sa kaniya.

Nakikita ko si Papa. Na parang masaya siya sa ibang pamilya niya. Kahit ako nag-seselos... Naiingit... Pero hindi ko kayang gawin 'yung pagiging abuso... Na parang hindi na tama 'yung pag-trato sa amin ni Mommy.

From: Jax.

I'm outside of your unit... Can't enter.

When I recieved Jax message bumangon na ako sa hinihigaan ko kahit na ayoko pang bumangon. Halos hindi na ako nakatulog buong gabi dahil sa pag-iisip. Masyado na siguro akong abala sa trabaho kaya napapabayaan ko na si Michelle sa buhay niya. Masyado na akong na over work at hindi ko man lang nalaman na ginagago na pala kapatid ko.

Pag bukas ko ng door unit ko nakita ko si Jaxon. Naka white polo long sleeves siya at itim na pants. May bitbit rin siyang bag niya. Basa pa ang buhok niya nang mapansin kong lumapit siya sa 'kin.

Naalala ko na hindi kami natuloy kahapon dahil sa nangyari kay Michelle sa pag tawag niya sa 'kin. Rivera understand what situation where I am kaya babawi talaga ako next time kapag nag kaluwag na ako.

Sayang first vacation rin namin ni Jax 'yon kapag nangyari.

"You alright?" He asked me... Nang wala akong masagot sa kaniya binitawan niya 'yung bag niya at saka diretso niya akong niyakap ng mahigpit... "I do not know what happened last night but I'm here to heal you..."

"Thank you..." sabi ko na lang habang dinadamdam ko ang higpit ng yakap niya. Sa tagal naming hindi nag kita ngayon ko lang rin siya muling nayakap ng ganitong kahigpit.

Na para bang lahat na ng bagay noon bumabalik na para sa amin. I'm sure I love this man. Kasi kung hindi matagal ko na siyang nakalimutan pero hindi eh... May loyalty can't never change... Siya parin talaga sinisigaw ng puso ko... Nag papasalamat ako kasi nandito siya sa tabi ko... Tutulungan sa mga problema na bitbit ko.

"Have you eat?" He asked.

Gusto kong pag-usapan ang tungkol kay Michelle pero parang 'wag muna dahil napapagod na 'yung utak ko sakaka isip sa mga pamilya kong sakit sa ulo. Hindi ko alam kung itutuloy ko ba 'tong kaso na 'to sa pang-bubully sa kapatid ko o hindi...