Chapter 1 ; The Missing Stranger
"Jasper are you even listening?!"
Tinanggal ng walang kaemo-emosyong
Ni Jasper ang headset na nasa tenga at isinabit ito sa kanyang leeg. Sa pamamagitan ng rearview mirror, napatingin siya sa kanyang amang galit na galit na.
"Headphones are the universal sign that I don't give a shit on anything you say. Or in other words, shut up and Don't talk to me. Please keep that in my mind." Paliwanag ng binata gamit ang napakalamig at walang emosyon nitong boses saka muling binalik ang headset sa kanyang tenga na tila ba walang pakialam sa ama o kahit sa buong mundo.
Dala ng galit, napahampas na lamang ang kanyang ama sa manibela. Muli niyang nilingon ang anak at napailing-iling na lamang siya sa labis na pagkadismaya. "Stop being pissed. You have no right to be pissed. Drive. Alam kong atat na atat ka ng itapon ako sa batangas so carry on." Muling malamig na sambit ng Binata saka unti-unting isinandal ang noo sa bintana ng sasakyan.
Walang magawa ang kanyang ama kundi magpatuloy na lamang sa pagmamaneho. Wala na siyang magagawa dahil nagbago na talaga ang ugali ng kanyang anak. Wala na ang dating masayahin at mapagmahal na si Jasper. Nasanay na ang lahat sa bago niyang pag-uugali---Malamig. Walang pakialam at tila ba walang puso.
Napabuntong-hininga si Jasper at pinagmasdan ang
napakadilim at umuulang kalangitan. Lalo siyang napayakap sa sarili nang maramdaman ang lamig. Dali dali niyang hininaan ang aircon at sinuot ang kanyang jacket. Bigla bumababa si Jasper at pumunta sa tapat ng puno at umihi, sabay bulong urgh ayoko ng buhay na ganto wika niya, pag sakay niya sa sasakyan wala na ang kanyang ama,hindi niya pinansin pag kawala ng kanyang ama dahil sa sama ng loob. Tinawagan niya kaibigan niya nasi riri at cielo, nicolas, clark. habang inaantay ni jasper ang kaibigan niya, may nag text sakanya na hindi niya kilala, "mamatay kayo" sabi sa text na iyon.
Pag dating ng mga kaibigan niya dali dali niya ito niyakap. Sabay bangit imissyou guys, habang nag lalakad kami sa kakahuyan may napansin kaming tao na sumusunod samin, napalingon kaming lahat, Sino ka bat ka sumusunod samin?! Wika ko sakanya naliligaw ako dto naikot kona buong kagubatan nato pero hindi paren ako maka alis-alis rito, wika ng babaeng sumusunod samin.
Habang nag pakilala kami sa isat-isa may napansin ako samay bandang kaliwang kamay niya.. Ano nag niyare jan bakit may sugat ka? Wika ko sakanya sabay tingin ni cielo, oo nga bat may sugat ka? Wika nito sa babae. Ewan ngaun kolang nalaman namay sugat ako jan, sabay tinginan namin sa isat isa ni cielo ang weird niya no wika ko kay cielo, tugon niya oo nga eh. Habang nag lalakad kami nalimutan ko siya tanungin, Hi ate anong pangalan mo? Tanong ko sakanya. Ako nga pala si Kate, wika nito saakin. Sabay sabi ni clark, guys may bahay don oh. Ha? Saan wika ni kate, sa tagal kong aandito ngaun kolang nalaman namay bahay jan. Wika niya saamin.
Sabay sabi ni cielo tara guys pasok tayo jan. Tugon ni clark omg exciting...WTF PAPASOK TAYO JAN SA ABANDONED HOTEL NAYAN?! wika ni Riri saamin habang pag pasok namin sa abandonadong hotel bigla may kumalabog sabay takbo ni riri palabas, OH MY GOD!!! WAG NA TAYONG TUMULOY NAKAKATAKOT wika nito saamin. Sabay sabi ni clark sasama ka or iiwan ka namin jan sa labas?
P*TNGINA,,, SIGE SASAMA NAKO!! namay pasigaw na tinig. Habang nag lalakad kami sa hallway may nakita kaming lamesa namay punong puno na pag kain, napa buntong hininga kami kung bakit may pagkain jan eh abandonado na hotel to.Dahil sa gutom namin lahat kinain namin, sobrang kabusugan inantok at naka tulog kami, pag gising namin lumabas at hinanap ulit namin ang huling hantungan ng gubat nato.
Napalayo na kami, pagabi na kaya't naisipan namin mag pahinga sa ilalim ng tulay.
