Ruhlar

Huytlar ve Ruh

Kendini tanrı ilan eden bir illüzyonist hepimizin ruhlarını özel kavanozunda saklıyor ve her birine huyt deniliyor, kavanoz değil. Kotü ruhlar, rencide ruhlar, hüzünlü ruhlar, bulunan ruhlar, kayıp ruhlar yoktur, koyu ruhlar, öteki ruhlar, edebiyatçı ruhlar... ve ben edebiyatçı ruhların arasındayım. Gerçek hayatta bir edebiyatçıydım, sinir bozucu biri, kasvetli biri, düşünceleriyle insanları koyulaştıran biri. Burada birbirimizin koyuluğunda boğuluyoruz.

Özledigim çok ruh var. Aynı ruhdan insanların bir araya toplanması onları deli edebilirmiş ve meğer farklılıklar ne kadar güzelmiş. Burada kendimi çok yalnız ve basit hissediyorum. Beni diğerlerinden farklı kılan hiçbir şey yok. Çoğumuz aynı düşünüyoruz sadece bir kaç tanesi farklı şeyler saçmalıyor. Kafayı sıyırmak için harika bir yer ve kafayı yedim galiba.

Burası gerçekten çok karışık. Bu insanların ruhu bir paradoks. Var gibi ama yok da gibi. Onların gerçekten ne düşündüğünü, gerçekte ne olduklarını, neye üzüldüklerini bilemezsin dostum. Dışları gerçek, içleri hayal ürünüdür onların. Yine de var ile yok ruhlarını bir parça dışa vururlar ve artık onlara güvenilmez. Bir Sharlock değildirler ama fikirleri güzeldir. Kirlenmemiş hayaller onlardan duyulur ve diğer insanlarla ilişkileri kesindir. Ya ciddiye alınıp sevilir idol olurlar ya da zırvaladıkları düşünülür ve sinir bozucu olurlar ki çoğunlukla zırvaladığımız düşünülür. Ama inan bana aptal illüzyonist, senin o güvenemediğin paradoks ruhlar dünyayı yönetebilecek zırvalıklara sahiptirler ve ne kadar sessiz olurlarsa onlardan o kadar çok korkmalısın. Çünkü onların ruhları bir dalgadır ve çok hızlı yayılırlar. Bir paradoks elbette hızlı yayılacaktır ve çoğu aptalı yolundan çevirerek at gözlüklerini kıracaktır. Edebiyat, sessiz insanların gürültülü düşünceleridir ve sen bu sessizliği bozacak kadar mükemmel değilsin.

-Edebiyatçı Ruh Charles