ტოკიოშიც ჩამოვფრინდით და ეხლა ისევ ავტობუსით ჯაყჯაყი გვიწევს რომ ბანაკამდე
მივიდეთ.
ეს ადგილი დედაქალაქიდან ძალიან შორსაა და რატომ ქვია ტოკიოს ბანაკი ამიხსენიიით.
Anyways კარგი გარემო კი არის, ნუ გზად რაც გავიარეთ იმაზე ვამბობ თორემ ბანაკში ჯერ არ მივსულვართ.
....
-ბავშვებო მოვედით უკვე, თქვენი ბარგი აიღეთ და რამე არ დაგრჩეთ, თორემ ავტობუსი მომბრუნებელი არაა.
ამბობს ხუმრობით ჩვენი დამრიგებელი და აწ უკვე გაჩერებული ავტობუსიდან პირველი ჩადის.
-წამოდი ჩავიდეთ.
მეუბნება იუნგი რომელიც ჩემს გვერდით იჯდა.
-ბარგს შენ გადმოიტან?
-ნუ მენაზები ამდენი ხელი არმაქვს.
-ძმაო ერთი შენი ბარგი იქნება და მეორე ჩემი, რაშუაშია ბევრი ხელის ქონა.
-მისი მეორე ხელით ჩემი ბარგი უნდა ათრიოს ამიტომ ბოდიში არეუმ დამხმარე რომ აგაცალე.
მეუბნება სიცილით ბორამი და იუნგის ბეჭზე ხელს ურტყამს იმის სანიშნებლად რომ ადგეს.
-ადი ჩემი ბარგი მინდა.
ისიც მალევე ეკიდება და ერთად ჩადიან.
-ნაგვები.
თვალები ავატრიალე და ავტობუსიდან მეც ჩამოვედი იმის შემდეგ რაც დავრწმუნდი რომ ყველა ნივთი ჩემთან ერთად იყო.
-ეს შენი ბარგი უნდა იყოს, სხვამ ყველამ აიღო თავისი და ეს დარჩა.
მეუბნება სეონგჰვა და ჩემს ბარგს ხელში მაჩეჩებს.
-მადლობა?
მიკვირს, მართლა მიკვირს რადგან მასთან კონტაქტი არასდროს მქონია. გამარჯობასაც კი ვერ ვეუბნებოდი, რადგან პასუხს უკან არასდროს მიბრუნებდა, სულ რაღაცნაირი სახით დადიოდა.
-არაფრის, თუ რამე დაგჭირდეს შეგიძლია დამიძახო.
მითხრა და გამიღიმა, შემდეგ კი წავიდა.
YOU ARE READING
Hearts in the wilderness
Fanfiction"Two boys, two different hearts" Redaqtirebis processhiiiiii📢📢📢📢 დავიწყე 22/07/2022 დავასრულე 2/11/2022 რედაქტირება დავიწყე 29/05/2024
