Kızıl Alev 2

Kokutucu Yüz

Annemin de ısrarı üzerine yüzümde bir adet paylanço maskesi ile eve gitmiştim. Selin ve annem benim oturduğum koltuğun karşısına geçmiş öylece bana bakıyorlardı. Hayır yani paylançoların benden daha güzel olduklarını bilmiyordum. Bilseydim hep böyle gezerdim.

"Ne diye taktın o şeyi?" diyerek sonunda bu sessizliği bitiren anneme içimden teşekkür ettim.

Teşekkür ederim anne. İyi ki varsın.

"Şey... Nasıl söylesem bilemiyorum." dediğimde aklımda hiç de yalan söylemek geçmiyordu ama ne olduysa bir anda oldu işte.

" Ne demek bilmiyorum? Kızım sen paylançoları küçükken dövmeye kalkardın. Şimdi de onların maskesini takmışsın. İyi misin yavrum? Hasta mı oldun yoksa? "işte bu yüzden yalan söylemeliydim. Çirkin yüzümü nefret ettiğim maske ile örttüğümü öğrenirse daha da delirebilirdi sonuçta. Yine de yalan söylemek başta gerçekten hiç aklımda yoktu.

Tabi söyledim o ayrı mesele...

"Anne bizim arkadaşlar japon yapıştırcısı sıkmış maskeye bana da şaka amaçlı getirmişler. Ben de taktım ama şimdi çıkmıyor." dediğimde neyseki yüz ifadelerimi göremiyorlardı.

İkisi de kaşlarını kaldırmış 'sen ciddi misin' bakışı atıyorlardı ama başka bir şey söylemedim. Gerçekten inanılacak bir yalan olmadığını biliyordum ama aklıma başka bir şey gelmiyordu.

" İkiz sivilcen mi çıktı bebeğim?" diyen kardeşime gözlerimi devirmeden edemedim.

"Sivilcelerimi ne zaman sakladım ikiz?" dediğimde annem "Kızım ben, sen küçükken karneme kahve döküldü o yüzden notlarımdaki sıfırlar silinmiş yoksa ben bir alır mıyım diyip ağladığında bile sana inandım. Ama artık yaratıcı gelmiyor yalanların. O yğzden şimdi gerçeği söyle ve şu gıcık maskeyi de çıkart yüzünden. "dediğinde anlamıştım ki ben hiç anneme çekmemiştim. Kadın resmen zeka abidesi. Alın yazısında bile babamın ismi değil de ben zekiyim yazan bu kadına nasıl direnebilirim ki? Elbette her şeyi anlattım.

Şaka şaka. Ne anlatıcam yüzümü değiştirir yine söylemem.

Evet yüzümü değiştirebilirim.

Düşündüğüm gibi de yaptım. Selin'in yüzüne bakarak kendime kopyaladım ve maskeyi çıkarınca hiçbir şey yokmuş gibiydi.

"Yüzünde bir şey yok ki ikiz? Ama saçlarını benim gibi boyattığını yeni gördüm. Bana mı özendin sen?" diyen ikizime inanamayarak kendi saçlarıma baktım. Kopyalama işleminde biraz detaylı çalışmış ve saçı da değiştirmiştim anlaşılan.

"Evet, öyle merak ettim ya. Güzel oluyormuş." dediğimde gülümsedi. Bu renk ona Hortum'u hatırlatıyordu.

"Neden maske takıyorsun?" diye ısrar eden anneme baygın gözlerle baktım. "Anneciğim altı üstü bir maske. Takmak istedim taktım. Ne var bunda?" diye sorduğumda bana cevap vermeden kalkıp hızla mutfağa gitti.

"Ne oldu şimdi?" diye sorduğumda sonunda saçlarımdan gözlerini ayırıp yüzüme bakan ikizim "Yemek vardı ocakta. Ona bakmaya gitmiştir." dedi.

Bu sırada evdeki bebeklerden birinin ağlamasını duyunca koşarak bizim odamızın yolunu tuttu. Reyhan benim yatağımda kalıyordu. Yatağın kenarlarına resmen demir parmaklık çakmışlardı. Görünce bir insan beşik almamak için başka neler yapabilir acaba diye düşünmeden edemedim.

Gerçi ben de pek evde kalmadığım için yatağı değerlendirmek istemeleri normaldi.

Ben bu düşüncelerin içine dalmışken beni bir numara aradı. Açıp açmamakta kararsız kalsam da merak edip açtım.