Rosan

Πρόλογος

Ήταν μία από αυτές τις κρύες νύχτες που το μόνο που ήθελε η Έλεν ήταν να μείνει σπίτι. Μία από αυτές τις μέρες που τίποτα δεν μπορούσε να αντικαταστήσει την ζεστασιά του κρεβατιού της, ή την άνεση από το πάπλωμα που χουχούλιαζε πριν έρθει η ώρα να κατέβει για πρωινό. Η ενέργεια της ήταν απειροελάχιστη, αλλά αυτό φυσικά δεν σταμάτησε την Σελέστ απ΄ το να την τραβήξει έξω. Ίσως δεν έφταιγε το γεγονός ότι ένιωθε ιδιαίτερα αντικοινωνική αυτές τις μέρες— η Έλεν σπάνια ήθελε να φύγει από το δωμάτιο που είχε γίνει σαν δεύτερο σπίτι της στην έπαυλη των Ροσάν. Ίσως έφταιγε ότι τα γενέθλια της πλησίαζαν, σε σχεδόν έναν μήνα και κάτι παραπάνω.

Όλοι λατρεύουν τα γενέθλια τους, αλλά στην ίδια απλά είχε γίνει μία πονεμένη υπενθύμιση. Άλλα άτομα στην ηλικία της είχαν παιδιά ως τώρα, ίσως κάποιο ταίρι, τελείωναν τις σπουδές τους ή ήταν στα μισά τους. Ταξίδευαν μόνοι τους και εξερευνούσαν τον κόσμο. Αλλά για την Έλεν, ήταν απλά ένας άλλος τρόπος να θυμίζει στον εαυτό της πως γερνάει. Πως κάποια στιγμή θα πεθάνει και θα είναι μόνη της στη μετά θάνατων ζωή, χωρίς να περιμένει για κανέναν και χωρίς κανέναν να την περιμένει. Έτριψε τα μπράτσα της από το κρύο της τελευταίας μέρας του Οκτώβρη που προσπαθούσε να γλιστρήσει ανάμεσα από την πλεκτή ζακέτα της, τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από το σώμα της.

Το φεστιβάλ που είχε βρει η αδερφή της, η Βαλεντίνα, έτρεχε κάθε χρόνο σε αυτή την απομακρυσμένη κωμόπολη της Γερμανίας. Υπήρχαν πολλά λουκάνικα και μπέργκερ, με την μπίρα να ρέει από όλους τους πάγκους της μικρής πλατείας. Ξινολάχανο συνόδευε κάθε παραγγελία σχεδόν αυτόματα και η Έλεν δάγκωσε το μάγουλο της βλέποντας τον ηλικιωμένο άνδρα να βάζει μία μεγάλη ποσότητα σαν σαλάτα δίπλα στο μπέργκερ της. Έσπρωξε τον λεπτό σκελετό των γυαλιών της πάνω στη μύτη της, ισιώνοντας την αλυσίδα τους στο πλάι του λαιμού της. Είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που τα είχε φορέσει, δεδομένου ότι οι φακοί επαφής που της είχαν αγοράσει έκαναν αρκετά καλή δουλειά με λίγη δυσφορία. Απόψε όμως ήθελε απλά να περάσει η νύχτα γρήγορα, να φάνε και να γυρίσουν πίσω στο σπίτι.

Μόλις ο δίσκος της ήταν έτοιμος, ένα δυνατό φλας τύφλωσε την ίδια και τον άνδρα πίσω από τον πάγκο. Ο ψήστης ξεκίνησε να του φωνάζει κάτι στα γερμανικά ενώ η Έλεν απλά γύρισε το κεφάλι της για να του δώσει ένα πλάγιο βλέμμα. Ο ψηλός νεαρός χαμογέλασε ελαφρά, σέρνοντας αργά τα κρυστάλλινα γαλάζια μάτια του πάνω της. Τα μακριά ασημένια μαλλιά του έπεσαν σε έναν πρόχειρο κότσο στην βάση του αυχένα του. Φορούσε... ιδιαίτερα ελαφρά ρούχα για την αρχή του χειμώνα.