2-Lanet olsun bu hayat

763 56 24
                                    

Off... Bazen keşke diyorum,

Keşke ilaçları çöpe atmasaydım. Başım çok ağrıyor ve Tarih sınavını bekleyemeyeceğim sanırım

Teneffüs zili çalar çalmaz Hinaların sınıfına koştum. Koridorun diğer ucunda oldukları için çok yoruldum. O masum masum Tarih çalışırken üstüne atladım ve mızmızlanmaya başladım. "Hinaa ölüyorummm." Yüzümü avuçlarının içine alıp sordu. "Ne oldu? Hasta mısın? Kesin hastasın sen." Açıklama yapmamı gerekli bulmamış olacak ki çantasından bir ağrı kesici çıkardı ve bana verdi. "Sınava kadar bununla idare edersin. Sonra eve gidiyorsun 'Hayır' ı cevap olarak kabul etmiyorum."

off mommy ya

miççi miççi kesinlikle seni hak etmiyor hayatimin anlami

teşekkür edip zil sesiyle sınıfa koşmaya başladım

Annemin babasının miras bıraktığı şirket tokyoda olduğu için rusyalardan taa buralara geldik. burada tanıdığım ilk kişiydi hina. aynı ilkokula, ortaokula ve liseye gittik, 2 sene öncesine kadar da aynı mahalledeydik. şimdi de onların yerinde adlarını bile öğrenemediğim korkunç insanlar var. bir keresinde yere düştüğüm için dayak yemiştim onlardan. Arada boyumla falan da dalga geçiyorlar, zorbalık yapıyorlar. Hem kısa değilim bir kere

Verdiği ilacı alıp uyumaya çalıştım. 2 ders daha dayanabilirim umarım

Lan... Ben ciddi ciddi uyumuşum. Sensei'nin kızmasıyla bir anda doğruldum.

"Kaldırın başınızı, uyumayın." Bana ithafen konuşmuştu. Afallamış suratımla cevap vermeye çalıştım. "Uyumuyordum ki..." Tüh rezil oldum.

Pembiş'in kıkırdadığını görmesem de duyabiliyordum.
o değilde ya bunun cidden ağzı yoksa. Gerçi benimle konuşmuştu ama işte... Emin değilim hâlâ. Sorsam mı acaba?

Koy göte gitsin

Dimii

Tarihten sonra eve giderim de önce bir ağzı olup olmadığını sorayım.

Fazla mı garip kaçar?

Bencede hayır.

Yanına oturdum ve yüzüne baktım, o da bana baktı. Bu kısa bakışmadan sonra "Ağzın var mı?" diye sordum. İfadesi garip bir hâl alırken durumu toparlamaya çalıştım. "Şey, biraz hello kitty'e benziyordun da onun da ağzı yoktu ya hani... Öyle yani..."

Çalıştım ve başaramadım.

Maskesinin altından gülmemek için sarf ettiği çabaları görebiliyordum. Çok rezilim amk

"Var.'' Cevaptan memnun bir şekilde sırama geçtim

Garip kız diye mırıldanışını duymamış gibi yapıyorum.

Sınav bitince eve gidip gitmemek konusunda kararsız kaldım, şuan sağlıklıyım gayet. Gerçi sabah da öyle düşünüp daha 2. dersten kafamdaki ayıların didişmesine maruz kalmıştım.

Ve okuldan kaçtım. Müdür biraz(?) salak olduğu için fazla zorlanmadım. Kaçmanın verdiği mutlulukla hoplaya zıplaya eve giderken her zaman geçtiğim ara sokakta görmemem gereken kişilerle dünyam başıma yıkıldı.

Lanet olsun bu hayat

"Oww~ bu bizim bücürük değil mi kardeşim?" babandır bücürük. Orta parmağımı gösterip kaçmaya yeltendim ama gözlüklü olan yakamdan tutup beni önlerine çekti.

"Çok ayıp hiç yakışıyor mu büyüklerine bu hareketler, cık cık." dedi.

"Sensin ayıp!" Dedim. Kaşlarımı çatmış kollarımı da göğsümde birleştirmiş yakamdan tutulmuş bir şekilde ikiliye bakıyordum.

Örgülü olan sırıtmaya başladı "Dersin yok mu senin~ İlkokul öğrencilerinin okuldan kaçtığını bilmiyordumm♡"

Çatık kaşlarımı daha da çattım. "Ben lise öğrencisiyim bir kere!" Beni sinirlendirmeye çalışıyor ama kesinlikle amacına ulaşamayacak.

"Nasıl ya, lisede boy sınırı yok muydu?" Az kaldı, şu örgülüyü şey yapacağım. Tersten düzden alttan üstten.

Sikeyim seni örgülü. Seni de gözlüklü herif

Sinirden köpürdüğümden ikiside kahkaha atmaya başladı. Zorbikler... Ağzımı bozmak için tam açıyordum ki bir ses geldi. "Ne bok yiyorsunuz?" Başımı çevirdiğimde pembeliyle karşılaştım, az çok tanıdık olduğu için sevindim. "Sanada merhaba Sanzu." dedi örgülü. Yani bu çocuk bunlarla arkadaş. Başta serseri olduğunu söylemiştim zaten.

Örgülü karı kılıklı annable memnuniyetsiz bir ifadeyle konuştu. "Kardeşim bırakabilirsin çocuğu" Ne çocuğu? Babandır çocuk.

Yakamı bırakır bırakmaz uçtum. Daha önce hiç bu kadar hızlı koştuğumu hatırlamıyorum. Ohh... Kurtuldum be.

Eve geldiğimde nefes nefeseydim. Kapıyı çaldım... Birdaha çaldım... Ve bir daha... ve yaşasın kimse yoktu anahtar da yok ne harika.

Gerçekten lanet olsun

Yedek anahtarı nereye koyuyorduk ya. Paspasın altı mı? Hayır yok. Komşuya mı veriyorduk acaba sorsam mı ki.
Off...

başlarım anahtarına halledersin kızım

Hallederim lan. Kafamdaki tel tokayı çıkardım muhtemelen kapıyı kilitlememişlerdi.

Veee 1,5 saat gibi bir sürede başarıyla kapıyı açtım. Kesinlikle yoldan geçen biri tarafından hırsız sanılıp dayak yemedim(supheli).

İçeri girdiğim gibi üstümü değişip yatakta kıvrınmaya başladım. O iki herif yüzünden sinirim başıma vurmuştu. Aşağıya inip annemin ağrı kesici çıkarttığı dolaba baktım.

Harika
Son ağrı kesiciyi çöpe atmışım


ᴛᴏᴋʏᴏ ʀᴇᴠᴇɴɢᴇʀs x ʀᴇᴀᴅᴇʀ +sᴀɴᴢᴜHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin