ELLE
Another day, another seat work in Pre-Cal. Yeyyy.
I'm kidding, I hate it.
Hindi pa masyadong natuturo saamin ni ma'am 'tong pinagawa niya kaya, nag-decide kami ni Holly, 'yong nasa likod ko, na magtulungan.
Siya 'yong pinahanap ko ng standard form of parabola at ako naman 'yong naghanap ng Vertex, Focus, Directrix, Focal Distance, Latus Rectum at nag-graph ng parabola.
Some of it are not yet discussed to us so we're trying our best to figure out how to solve it.
"Pahiram ako ng scratch, iga-graph ko 'yong number three." Medyo stress na kami ni Holly kasi paubos na 'yong time, nasa number three palang kami.
Inabot niya saakin 'yong scratch paper pati na 'yong ruler habang siya, busy mag solve no'ng ibang number.
"Sino may white ink?" Tanong no'ng isa kong kaklase na tumabi saamin para "makakuha ng idea" daw.
"'Yan si Gretelle, meron" sabi no'ng katabi niyang lalaki.
"Gretelle, pahiram"
Takte, nasa loob pa ng bag ko 'yong white ink. Ano? Papakuhain nila ako doon? Alam nilang busy 'yong tao.
Pero siyempre kinuha ko, kawawa naman eih. Nakikikopya na ngalang ng sagot, nagkamali pa, tsk.
She used my white ink without saying "thank you". But it's fine, I don't need her "thanks" anyway.
"Elle, pahiram nga ako na'n." Pagkatapos ng white ink, tina-try niya namang kunin 'yong scratch paper.
"Nag-ga-graph ako." Malamig ang tono ng pananalita ko.
Ilang minuto na ang lumipas, hindi ko parin tapos 'tong number three. I'm really stressed right now. Tina-try ko 'yong best kong intindihin 'to kung paano gawin pero parang hindi ko kaya.
"Wala pa ba 'yong number three?" Naiiritang tanong no'ng lalaking katabi niya.
"Kayanga, 'di pa ba tapos? Tagal ha." Natatawang sabi no'ng babaeng nanghiram ng white ink ko.
Tinitigan ko sila ng masama. "Hindi pa" I can feel the urge to throw something. Nag-bo-boil na 'yong dugo ko, mga 120°C.
"Ano na wala pa ba?" And that sentence made my 120°C boiling blood, rise to 150°C.
"Alam mo ikaw, nangongopya ka na ngalang ng sagot tapos ganiyan ka pa kung umasta. Umalis ka nga dito."
Hindi ko na napigilan ang sarili kong magsalita. I want to say the word "pabigat" pero parang sobra naman yata 'yon.
"Luh, ang tapang neto." Imbis na umalis, makapal ang mukha niyang nag-stay sa kinauupuan niya.
Aba ang kapal.
He should be grateful, because I am able to resist the urge to slap him.
I'm having an emotional crisis right now. Them, being an immature is like putting fuel on fire.
After 10 minutes of struggling, we're finnaly done. Nakasulat palang sa scratch 'yong mga sagot. Mag-re-rewrite nalang.
"Tapos na? Pahiram nga." Basta nalang hinablot no'ng lalaking 'yon 'yong papel.
Ang galing ah. Kami na nagsagot, hindi pa nakaka-rewrite.
Kinuha ko nalang ulit 'yong scratch paper sakanila para naman masulat ko na at magkaroon na ako ng sagot.
***
I'm freakin' exhausted.
"Nakasagot ka naman ng maayos?" Tanong ko sa katabi ko.
