Çıkmaz YOL

Başlangıç'a bir adım

Herşey bir telefon ile başladı.

Arayan kişi sinanın ta kendisiydi.
Konuşmaya heyecanlı bir o kadarda korku dolu bir ses ile başladı:

-Şimdi bir bina var eski eee binanın planları zamanında değiştirilmiş ne bilim mesela aşağı bodruma inen yerlerde kapı çıkıyor kapının önü ise hiçbir yere açılmıyor sonra arkanı döndüğünde ufacık ufacık odalar var.Çatı katı boş gizemli bir kaç yer var bloklar a blok b blok şeklinde üst katlara çıktığımda katlar birbirine bağlanmıyor.Ama bina birleşik çok tuhaf ! dedi ve

Dıt dıt dıtt (kapanır telefon)

Korku dolu yatağımdan fırladım rüya değildi gördüğüm gerçeğe yakın hatta gerçeğin ta kendisiydi. Sinan sürekli araştırmalar yapardı mesleği gereği ve sevdiği için neyin nerden geldğini neyin nasıl olduğunu en doğru şekilde araştırıp öğrenmek gibi sürekli bitmek bilmeyen bir isteğe susamışlığı vardı.Sevdiğim bir kardeşimdi doğrusu. Birbirimize o kadar benzerdik ki özelliklerimiz aynıydı. Taş kesilmiş gibiyim hiç kıpırdamadan oturuyordum

'yardıma ihtiyacı varmı' dedim sesli düşünerek.

Elimi ahizeye doğru uzatırken umutsuzca geri çektim en son konuştuğu kişi bendim ama şöyle bir ihtimalde duruyordu önümde .Ama bir şakaya kurban gidebilirdim,sinan şakaları seven bir mizaca sahip bir kişiydi. Doğruyu söylemek gerekirse tedirgindim. Bir daha telefona sarıldığımda ise çalmıyordu bilgisayarımı açtım bana döneceğini düşünerek sinanın bir süre sosyal medya başlıklarını okuduktan sonra içime bir his düştü birdaha telefona uzandığımda arkamda bir nefes hissettim aldırmadım telefonda son aradığım kişileri girdim.Sinanı seçip arama tuşuna bastım arkamdaki nefes bana dahada yanaştı sanki telefon çalıyordu 1 kez 2 kez ve birden boynumda ağırlık hissettim bir demirle vurulmuş gibi gözlerim hafif kapanırken sinanı gördüm bulanıktı ekran görüntü aynı oydu ama kapkaranlık oldu birden ve sayılıyordum sinan bu hayal felan değildi bilincim yerindeydi.