⋆⋆⋆~𝐌𝐀𝐑𝐀𝐔𝐃𝐄𝐑𝐒~ ~short stories~ ⋆⋆⋆

⋆III⋆

⋆ ~Eşek Şakası part 2~ ⋆

Remus sabah kalktığında kendini hastane kanadında buldu. Nefes alırken bir batma hissediyordu. Bunu unutup etrafına bakındı. Aslında hastane kanadında olmasına pek şaşırmadı. 

Alışmıştı zaten ama dün gece bir şeyleri hayal meyal hatırlıyordu. Fazlaca kan kokusu da vardı. Normalkinden üç kat daha fazla. Bu da demek oluyordu ki ondan başka iki kişi daha vardı orada. Birazcık daha hafızasını yokladığında James ve Snape'in orada olduğunu fark etti.

Genelde hatırladığından daha fazla şey hatırlıyordu. Acaba onlara zarar vermiş miydi? Veya yaralamış mıydı. Dün gece Pomfrey'in onu almak için geldiğini de hatırlamadı. Muhtemelen insana dönüştüğü an bayılmış olmasıydı. 

Düşüncelerden ancak Pomfrey odaya girdiğinde kurtuldu.

"Remus bugün bütün gün kalkmayacaksın. Normalkinden üç kat daha fazla yara almışsın ve kaburganı kırmışsın."

"Ben iyiyim." Dedi ama doğrulmaya çalışırken gelen acıyla çığlık attı.

"Değilsin haline bak! Yüzünde korkunç bir çizik var."

Remus korkuyla yanındaki aynayı aldı ve yüzüne baktı. Sağ yanağından boynuna kadar giden uzun bir kesik vardı.

Dün gece neler olmuştu? Neden tuhaf hissediyordu. Sonunda bir şeyler daha hatırladı. Snape onu görmüştü. James de peşindeydi.

"Pomfrey, Poppy lütfen."

"Hayır."

"Benim için. Daha iyi hissetmemi istiyorsun değil mi?"

"E evet ne münasebet."

"O zaman bugün beni rahat bırak lütfen."

"Tamam ama lütfen kötü bir şey yapma."

Remus cevabı aldığı anda doğruca hastane kanadından dışarı çıktı ve dosdoğru Gryffindor Ortak Salonu'na gitti.

Ortak Salon'a öyle bir daldı ki portrelerden iki tanesi yere düştü. Sinirli bir şekilde önündeki iki çocuğu itti ve koşarak birbiriyle konuşan James ve Sirius'un önünde dikildi.

"Bana ne olduğunu anlatacak mısınız yoksa bunu zor yoldan mı halledeyim?"

"Remus ben gerçekten çok üzgünüm sorumsuzca davrandım ve Snape'e onu söyledim gerçekten çok özür-"

Remus daha fazlasını duymak istemez gibiydi ki doğruca yatakhaneye çıktı.

*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆*⋆

Aradan birkaç hafta geçmesine rağmen Snape hâlâ hiçbir şey söylememişti. Bu Çapulcular'ı biraz rahatlatmıştı ama Snape'in bir gün söyleyeceğini bildiklerinden içlerinde bir korku vardı. 

Remus ve Sirius'un araları da çok bozulmuştu. Remus, Sirius'a sürekli öldürecekmiş gibi bakıyordu. Birbirleriyle daha iki kelime bile etmemişlerdi. 

Peter ve James de onların kavgalarından çok yorulmuşlardı. Peter artık günün çoğunu kız arkadaşı Dorcas'la geçiriyordu. James de tek başına ikisi arasında sürekli gidip geliyordu.