Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• ₊°✧︡ ˗ ˏ ˋ ♡ ˎˊ ˗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄✼▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄
Bu yaz günleri, yapacak fazla bir şey olmadığı için daha uzun sürmüş gibiydi. Evden nadiren çıkıyordum ama yaşadığım kasabada zaten yapacak pek bir şey yoktu. Ailemle yaşamak o kadar da önemli bir şey değildi aslında ama taşınmamdan çok memnunlardı. Lisenin son günü korkunç değildi ama mezuniyet korkunçtu. Sıraya doğru yürürken neredeyse tökezliyordum. Bu tepkime karşı ön sıradakiler kıkırdamışlardı. Sanırım bu benim sayemdeydi, o kadar ciddi olmaya çalışıyordum ki ayaklarıma bile odaklanamıyordum. Ama sonuçta mezun oldum. Bu hem benim hem de ailem için çok büyük bir deneyimdi. Binadan çıkarken birkaç arkadaşım muhtemelen son kez ağlamamaya çalıştı.
Şimdi bu evde oturuyorum, kolejime yakın daireler arıyorum. Pek çok arkadaşım üniversiteye gitmek ya da en azından 'bir ya da iki yıl izin almak' istemiyor gibiydiler. Okulun son birkaç ayında, danışmanım bana tüm üniversite işi konusunda yardım etti, diğer bir deyişle, öğrencinin üniversiteye gitmenin hayattaki bir sonraki adım olduğunu boğazından aşağı indirdi ve burslarla birlikte 'mükemmel koleji' vb. Şeyler bulmamıza yardım etti. Danışmanla anlaştım, bir üniversite bulmanın yanı sıra burs başvurusunun tüm özeti o kadar da kötü değildi. Sadece ödül bakımında sunulan en az beş veya altı burs aldım, fena değildi.
Geçen yaz ayları çok yorucu geçti, hiç bir yere gitmedim, ve paramı harcamaya cesaret edemiyordum - tabii ki bunu dairem ve üniversite için biriktirmeliydim. Arkadaşlarımın sosyal medya hayatları, büyük yaz gezilerine çıkmaları ve dev partilere katılmaları ya da davet edilmeleriyle birlikte fırladı. Büyük partilere ya da büyük gezilere gitmedim. Sahile gitmedim, lunaparka da gitmedim, evde kalmayı tercih ettim. Ailem böyle olsa da; eve sarhoş gelmiyorum ve şu ana kadar yazı nasıl geçirdiğim konusunda çok 'sorumlu' olmuyorum ve - itiraf ediyorum arkadaşlarımı biraz kıskanıyorum ama benim için şimdi odaklanma vaktiydi.
Şimdi yatağıma uzanmış, beyaz yorganım üstüme çekilmiş bir şekilde gözlerim bilgisayar ekranına bakıyordu. Apartman avcılığı açıkçası sıkıcı ama eğitimim çok önemli, özellikle ailem için. Son üç gündür daire arıyorum ve bazıları gözüme çarpsa da, gerçekten, tüm kalbimle bulduğum şeye yatırım yapmakla ilgilenmiyorum. Kısacası daire bakmak sıkıcı. Veya belki de sadece ekrana baktığım içindir.
