Seni seviyorum/Minsung

15.İyiki Seni Bulmuşum

Selamm
________________________________
-Kazanacağını biliyordum sevgilim orada da söylemiştim benim sevgilim en iyisi
________________________________
Yazardan

-Ama Minho bu serum çok yavaş gidiyor ben eve gitmek istiyorum

-Bitsin gideceğiz zaten güzelim

-Minho birbirimize içimizde tuttuğumuz kötü şeyleri anlatalım mı?

-Nasıl yani

-Mesela ortaokulda lisede yaşadığın kavgalar işte başka olaylar falan seni kötü etkileyen anlatmanı istiyorum

-Tamam ama neden

-Çünkü bunları anlatıp rahatlamanı istiyorum
Gerçekten hakkında çok fazla şey bilmiyorum ve içinde tuttuğun seni kötü etkileyen olayları bilmek istiyorum ağlamak istersen bile kendini tutma tamam mı

-Tamam ama sende anlatacaksın

-Tamam hadi başla

-Aslında benim öyle pek iyi bi anım yok yani sınıfta sevilirdim ama sevildiğim kadar nefret eden kişilerde çoktu
Bir keresinde lisedeyken başarılı bir çocuktum tabi hoca proje ödevi vermişti ama çok kolaydı yani sonra sınıfta benden nefret eden bir çocuk vardı derslerim ondan yüksek olduğu için nefret ediyordu ne kadar gereksiz bir nefret sebebi halbuki biraz çalışsa aynı derecedeyiz neyse sonra projeden ben daha yüksek aldığım için yine sinirlendi ve tuvalette beni sıkıştırıp dövdüğünü hatırlıyorum ama sonra bir gelip beni kurtarmıştı adı Hyunjin'di yanlış hatırlamıyorsam

-Minho sence o çocuğu bulup işkence etmeli miyiz?

-Hayır bebeğim çok öncedendi ve Hyunjin onu benden daha beter yaptı ağzı burnu kan içimdeydi benim sadece dudağım patlamıştı.
Tamam hadi bakalım sıra sende

-Tamam kötü anılar dediğim için en kötüsüyle başlıyorum
Ben çok küçüktüm belki dört belki beş yaşlarında ve babamın abisinin üvey bir oğlu vardı annem ve babam beni evde onunla tek bırakmışlardı ve bana...

-Sana

-Bana onu yaptı
Çok ağladım,yapma dedim,vurdum ona,ittirdim,küçücük ellerim vardı Minho ben o ellerimle boyama yapmak yerine üzerimden bir sapığı ittirmeye çalışıyordum.
Çok canım acıdı,çok bağırdım ama kimse duymadı.Yemin ederim çığlık atarak ağladım ama kimse duymadı.Sonra kalktı üstümden canım...canım çok acıyordu ama kimseye bir şey diyemedim,kendimden utandım ama ben daha beş yaşında bir çocuktum ve ne yaptığını bilmiyordum bile kimseye söylemedim,kimseye anlatmadım ve yaklaşık bir ay önce falan arabada yan yana oturduk Minho aramızda sadece küçücük bir poşet vardı.Eve gittim hıçkırarak ağladım,ağlayarak özür diledim ama ben bişey yapmamıştım Minho,Yemin ederim,yemin ederim yapmamıştım bir şey.

Jisung yine hıçkırarak ağlamaya başlamıştı ve bu sefer yanında Minho vardı o zaman kimse yoksa şu an Minho vardı,annesi değil,babası değil,Minho vardı.

İkisininde canı acıyordu.Jisung'un acısını Minho hissediyordu.Sadece Jisung'un canı değil Minho'nun canı da acıyordu.Dayanamazdı ki hayattaki tek tutunduğu kişiye dokunmuşlar nasıl dayanabilirdi ki.

Ağlıyorlardı.İkiside hıçkırarak ağlıyorlardı.Jisung rahatlamış hissediyordu Minho ise çok dolu.Jisung'un bunu bel yaşından beri içinde tutması Minho'yu daha kötü yapıyordu.

Beş yaşında bir bebek fakat gözlerindeki parıltıyı kaybetmiş,beş yaşında hiç bir şey yapmayıp sadece uyuyan bir bebek.Evet bebek çocuk değil bebek.

-Hiç değişmemişti Minho hala aynıydı ittirmeye çalıştığım bedeni,yüzü,saçları her şeyi aynıydı

Jisung ağlama krizine girmişti