Kral eskisine göre neredeyse yalnız kaldığı son zamanlarda kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmiş, olumsuz duygularının esiri gibi gözükse de içinde kendini çok güçlü hissetmeye devam etmiş. Ve sonra idrak etmiş:
İyilik, her insanın içinde var olan bir deniz. O deniz kimde ne kadar dalgalanırsa o insan o kadar iyiymiş. Kral yeterince bekledikten sonra küllerinden doğmaya başlamış. Bu sefer eskisi gibi bolluk içinde değil, güvenebileceği sağlam askerlerinden ufak bir ordu kurmuş. Ama bu ordu, eski ordusundan daha güçlü olmuş.
Daha çok vefa ve saygı duymaya başlamışlar. Kral da onlara "Bu kez gördüğünüz her şeyi yok edin" demiş. Kısa süre içerisinde tüm düşmanlar ve kötü niyetli zatlar yok edilmiş. Kral ise şehre ve başka bölgelere yakıştığını düşündüğü kişileri kendi yok etmiş.
Zatlar hala bunların kurmaca ve uydurmaca olduğunu söyleyip vicdanlarını rahatlatmaya çalışsa da kral kahkaha atarak gülmüş. Ona "Neden daha önce yenmelerine ve seni olmadığın biri gibi ilan etmelerine izin verdin?" diye sorulmuş. Kral ise tek hamlede bu soruya cevap vermiş.
"Çünkü aylar boyu, yıllar boyu; kralın her yerde kral olarak kalacağının ve öyle anılacağının bilinmesini istedim. Dipte ve güçsüz düşebileceği dönemde bile. Kral, her zaman o insanoğlunu uzaktan izleyen yalnız ve güçlü adamdır. Önce ailesini, sonra aşkını yaşayan o bilinçli varlıktır. Duygularının esiri değildir. Zihnim bu şehirden ülkelerce uzak, bu devirden yıllarca ötede bir yerlerde."
