Hyunjin'in yanında durmaya tahammül edemiyordum. İçinde ona karşı kötü bir duygu yoktu fakat artık günden güne büyüyordu bu nefret. Onun sesini duymaya, onu görmeye. Onunla ilgili hiçbirnşeye tahammül edemiyordum.
"Ben gidiyorum bebeğim."
"Tamam."
Hyunjin hiçbirşey demeden evden çıkmıştı
---
Evde otururken acıktım, buzdolabına doğru ilerledim. Ama evde yiyecek veya yemek yapılabilecek malzeme yoktu, yukarı çıkıp elime ilk geçen kıyafeti giydim ve evden çıktım.
---
Yiyecek bir şeyler aldıktan sonra marketten çıktım ve eve doğru ilerlemeye başladım.
Birinin kolumdan tutması ile duraksadım, kolumdan tutan kişiye baktım. Benle yaşıt gibi duran bir kızdı.
"Evet, ne istemiştini-"
kızın dudaklarımı öpmesi ile sözüm kesilmişti. Hiçbir şey yapamıyordum, kaskatı kesilmiştim. Kızın dudaklarımdan ayrılmasını sağlayan biri vardı. Kızı öylesine sert itmişti ki kız yere düşecek iken son dakika dengesini toparlayabildi.
"Hyunjin!"
"Dayağı çok hakediyormuşsun Felix."
Hyunjin kolumdan tutup beni eve doğru sürüklemeye başlamıştı.
…
Hyunjin beni yere ittirmişti.
"Lütfen yapma! O beni zorla öptü!"
"Zorla öptü ha?"
Hyunjin beni kolumdan tutup karanlık bir odaya getirmişti. Eve yeni taşınmıştık ve bu odayı hala kullanmıyorduk, ne bir ışık nede bir mobilya vardı. Hyunjin benim karanlığa ve dar alana fobim olduğunu biliyordu.
"Biraz burda kal, belki biri seni zorla öptüğünde itmeyi öğrenirsin."
"LÜTFEN ÇIKAR BENİ!"
Kapıyı kapatıp arkasına bile bakmadan giden bedene baktım. Bir herif nasıl bu kadar kötü olabilirdi?
Kapıya koşup kapıyı yumruklamaya başladım ama boştu. Bir işe yaradığı yoktu.
Yere oturup dizlerimi kendime çektim ve ağlamaya başladım. Başka yapabileceğim hiçbir şey yoktu.
…
Bu odaya daha önce hiç girmemiştim ve bu yüzden odadaki pencereyi fark etmemiştim. Pencereden kaçabilirdim. Pencereyi açtım, hava çok soğuktu ve yağmur yağıyordu. Ama buna rağmen koşuyordum. Ayağım bir taşa takıldı ve yere düştüm.
…
"Felix, uyanıyor musun bebeğim?"
"Hyunjin?"
"İyi misin?"
"Özür dilerim."
"Seni oraya kapatmamalıydım, senin özür dilemene gerek yok. Ben özür dilerim."
"Çok korkunçtu."
"Canın acıyor mu?"
"Evet, senin yüzünden."
"Evimize gidelim mi?"
"İstemiyorum."
"Lafımı ikiletme."
Gözlerimin dolduğunu hissediyordum.
Hyunjin oturduğu yerden kalkıp yanıma gelmişti. Elini kaldırmıştı, tokat atacağını sanmıştım bu yüzden elim ile yüzümü kapatmıştım. Herhangi bir darbe gelmeyeceğini anlayınca ellerimi yüzümden çektim. Hyunjin elini yanağıma koyup dudaklarımı öpmüştü. Dudaklarımdan ayrılıp kulağıma yaklaşmıştı.
"Özür dilerim güzelim, belki bir özür senin yaralarını iyileştirmez fakat pişman olduğumu ve seni çok sevdiğimi bil tamam mı?"
Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. Hiçbir şeyin gerçek olmamasını istiyordum. Hyunjin'e sarıldım ve ağlamaya başladım. Hyunjin'in boynuma kondurduğu öpücükler ile hıçkırıklara boğluyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
psychopath, hyunlix
DiversosYanınızda oturan bir psikopatı hiçbir zaman tanıyamamış olabilirsiniz. →9 bölüm, 2 özel bölüm →Angst
