Default Title - မိစ္ဆာလေးရဲ့ အချစ်တော်

အပိုင်း 11

အပိုင်း 11
နန်းတော်သို့ပြန်သွားခြင်း part (1)

အရှုံးကိုလက်မခံချင်ခံချင် ပေမဲ့ သူတ်ု့ရဲ့အရှင်ဟာထိုမိစ္ဆာ ကြီးဆီမှာသူတို့ကိုအပ်ခဲ့ပြီး ထိုမိစ္ဆာကြီး စကား နားမထောင်ချင်ရင်တောင် မရတော့ဘူး ထို့ကြောင့်မကျေနပ်ကျေနပ်နဲ့ ပြေးပါလေရော် သူတို့ဟာစစ်သားတွေဖြစ်တဲ့အတွက် ထိုအပြေးဟာ သိပ်ပြီးသူတို့အပေါ်ဝန်မပေ ။ ဒါပေမဲ့ သိပ်မကြာခင်မှာ စစ်တပ်ကလူတွေက နန်းတော်ကိုပြန်တော့မယ်။ ထိုအချိန်မှာ သူတို့က ပြေးလို့မပြီးသေးရင် သူတို့က စစ်စခန်းမှာကျန်နေခဲ့မှာ ဒါ့အပြင်သူတို့ဟာပြေးထားတဲ့အတွက် ဗိုက်ဆာမိမှာ ထိုချိန်ဘယ်သူမှမရှိတဲ့ ဒီနေရာမှာသူတို့ကြည်ဘဲဆိုသေနိုင်တယ်။

သူတို့ထဲကတစ်ယောက်က "ဟေးးသိပ်မကြာခင် နန်းတော်ပြန်ရတော့မှာမဟုတ်ဖူးလား၊ အဲ့ချိန်သာ......"လို့တိုးတိုးပြောလာတယ်။်
နောက်တစ်ယောက် "သူ.ကိုဘယ်လိုခေါ်ရမှာ"
နောက်ထပ်တစ်ယောက်"ဆရာလို့ခေါ်ရလား သူပြောတဲ့အမည်တွေထဲက တစ်ခုခေါ်ရမှာလား"
နောက်တစ်ယောက် "မေးကြည့်ရအောင် "ဆိုပြီးတစ်ယောက်တစ်ခွန်းပြောနေကြတယ်။

ခဏကြာတော့ သူတို့ထဲက ကျိုအားကိုအရင်တိုက်တဲ့သူက" ဝေ ခင်များကို ကျုပ်တို့ကဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ"

ထိုစကားသံကြားတော့သခင်လေးကိုးကလှည့်ကြည့်လားပြီး"အခုငါနဲ့မင့်တို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကဘာလဲ"

စစ်သားတွေကတစ်ယောက်မျက်နာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး"ဆရာတပည့်ပါ"လို့ပြောတယ်။

ကျိုအား(သခင်လေးကိုး) ။."အဲ့တော့မင့်တို့ ငါ့ကိုဆရာလို့မခေါ်သင့်ဘူးလား"ဘဝင်မြင့်နေတဲ့ မျက်နာထားဖြင့် 😎

အားလုံးဟာရဲ့မျက်နာဟာ(ခေါ်မဲ့အစားလဲသာသေချင်တယ်🤢)ဆိုတဲ့မျက်နာဘေးလေးဖြင့်ကြည့်နေတယ်။

ထို့နောက်သခင်လေးကိုးက ။ "ကျန်တော်တို့တွေ ခဏနေရင်နန်းတော်ကိုပြန်ကြတော့မှာလေ အဲ့တော့ကျန်တော်တို့ လည်းစစ် မြေပြင်ကနေပြန်ရတော့မှာလေ လေ့ကျင့်ရေးကွင်းမှဘဲ....."

သခင်လေးကိုး ။"နောက်ပြီးမင့်တို့ကဘာလဲ ငါ့ရဲ့ အမိန့်ကိုလွန်ဆန်ချင်တာလား" ဆို့တဲ့အမေးအပြင် သခင်လေးကိုရဲ့ အရိုးထဲထိအေးစက်နိုင်တဲ့ အသံပါကြားလိုက်ရတယ်။

ဒါပေမဲ့ သခင်လေးကိုးရဲ့တပည့်တွေဟာ စစ်သားတွေဖြစ်တဲ့အတွက်ထို့အသံနဲ့ ကျင့်သားရနေပြီဖြစ်တယ်။ စစ်သားတွေထဲကတစ်ယောက်ဟာ"ကျနော်တို့အရှင်ကိုခများကတိပေးပြီးသားလေ ခင်မျ ကျနော်တို့ ကိုအမိန့်မပေးပါဘူးလို့" ထိုစကားသံအပြီး "ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်" ဆိုတဲ့ အသံတွေနဲ့ မကျေနပ်တဲ့လေသံတွေပေါ်လာတယ်။