rahatsız olup etkilenebileceğiniz sahneler ve duygular içerir, etkilenecek olanların okumasını tavsiye etmiyorum. one shot denememe hoş geldiniz! ilk defa böyle bir anlatımla yazıyorum, umarım hoşunuza gider. iyi okumalar perisi 🧚♀️
berayyko0 için.
berk özkaya.
kollarımın arasında cansız bir beden yatıyor, aklımı yitirmek üzereyim. ölen hiçbir beden sıradan olamaz, bilirim ama ötekiler gibi değil... başka insanlar gibi değil, kollarımda yatan kıvırcık saçlara sahip beden. o saçlar artık uzamayacaklar, o saçlar artık parmaklarımın arasında dolanmayı küçük bir kız çocuğu hevesiyle bekleyemeyecekler.
soğuklar... yağan yağmur, yarandan akan kanı çaldığı için mi buz kestin, bir tanem? oysaki olmak istediğin yerdesin işte, arasındasın kollarımın... parmaklarım nazik bir sıkılıkla kavrıyor bedenini. ben seni neden ısıtamıyorum?
kesik kesik nefesler alıyorum, okşuyorum narin, beyaz tenini. kulağına güzel sözler fısıldıyorum. uyan, dünya güzelim... söylesene, çok mu geç kaldım? seni o bankta, güzel olmana rağmen yalan söyleyerek kandırdığım için mi kulaklarını tıkamışsın sözlerime?
şakaydı, onlar. aptallığımın bir parçası, beni sevmemen için söylenen beyaz ama biraz kirli, küçük yalanlar... sonuçları bu kadar kötü mü olurdu, bir tanem? oysa ben hep yalan söylerdim; anneme, babama, arkadaşlarıma, kendime, hayata... neden, aybike?
neden cansızsın kollarımın arasında? onlar nefes alıyorken neden duruyor parmaklarımın altındaki tek güzel ritimli nabzın?
trafik sesleri dolduruyor kulağımı, kollarımın arasından almaya çalışıyorlar seni. ama merak etme, izin vermiyorum. eğer onlara verirsem seni, gidersin. dokunamam sana... saçların. saçlarının arasında gezinemez parmaklarım, sihre bulaşıp döndüremezler yaşama.
bedenini alıyorlar... izin verme. nolur, konuş onlarla. gitmek istemediğini, yaşadığını söyle. kalbim atacak, de. bu kızıl oğlanın açtığı yaralara rağmen kalbim atacak, sonra onun kalbini durduracak, de. kırpmam gözümü, canımın içi. ant içerim ki kırpmadan sonlandırırım atışlarımı, yeter ki yaşa.
yeter ki konuş onlarla,
yeter ki konuş benimle.
bir görevli ölmüş dedi. kulaklarım duymayı unutmuş, sanırım her şeyin tam zıddını duyuyor. öldün dediyse, ölmedin. sadece biraz yaran var, ama onlar da geçecek. öpmeme izin vermezsin sen, ama ben yine de öpeceğim onları. geçecek, biriciğim. çünkü sen ölmedin.
ölmedin...
dimi?
gözlerimi çaresizce kapatıyorum, kollarımdan alındın. seni sedyeye koydular, ama kapattılar üstüne siyah bir şeyi. istemiyorum. senin orada nefessiz kalmanı istemiyorum, çünkü kalbin atacak ama engel olamıyorum. iki kişi kollarımdan tutmuş, kimler anlamıyorum. sadece kapatmışım gözlerimi, seni istiyorum.
bi' insan ağlar mı gözleri kapalıyken?
benim gözyaşlarım içime akıyor da, seni bulamıyor.
çok güçsüzüm, gözlerimi açmamı söylüyorlar, zar zor yapıyorum, destek alarak kalkıyorum ayağa, ama sanki adım attıkça binlerce kilometreden yere düşüyorum, öylesine yanıyor canım... senin yanına götüreceklermiş beni, öyle söylediler. hastaneye gidecekmişiz. yoksa ben hiç açar mıyım gözlerimi, yine kaybeder miyim seni?
