Ölümcül

Hatırlamıyorum

İçeriye bir kadın girdi , Tanrım!! daha kaç kişi bu acınacak halimi görecekti. Hadi ama herkesin buraya toplanmasının sebebi ne . Şu an 17 yıllık ömrümün en kötü dakikalarını geçirirken neredeyse bütün hastaneye bu halime şahit oluyordu . Kadın ağzını açtı konuşmasına başlamadan lafını böldüm ve araya girdim daha fazla tahammülüm kalmamıştı . '' neden herkes burada?'' sanırım biraz soğuk bi cümle kurmuştum ama herkes sağlıklı ben ise hastayken daha fazla bu durumun farkına varılmasını istemiyordum . Zaten tedavi gördüğüm sürece sadece odadan çıkmamaya kararlıydım . Hastaneye girdiğimizde herkesin bana nasıl acınası gözlerle baktığını gördüm. Tanımadığım kadın konuştu '' Ben Berk'in annesiyim ve oğlum buradayken bende onun yanında olmalıyım değil mi ? Tıpkı senin annen gibi '' Ne yani bu haliyle bana laf mı sokmuştu . Aslında halinde birşey yoktu , benden güzeldi , uzun siyah saçları , yeşil gözleri ve görülesi bir fiziği vardı. Yaşıda çok olgunmuş gibi görünmüyor en fazla 25 yaşında. Söyleyecek birşey bulamamıştım , beni bu kadar kişinin içinde rezil etmişti ama lafına karşılık vermem gerekiyordu '' evet benim annem gibi '' dedim ve hafiften sırıttım . Anne lafına vurgu yapmıştım çünkü eminim isteyerek annelik yapmıyordu . Berk ise annesinin yanında pek mutlu değil gibiydi . Rüzgar'ın yanında hissetiğini annesinin yanında hissetmiyordu. Rüzgar'ın bakışlarından da belliydi . Bu kadın sevilen birisi değildi . Rüzgar lafa girdi '' Tekrardan özür dileriz '' dedi ve üçü birlikte odadan çıktılar . Onlarla birlikte anne ve babamında odadan çıkmasını istedim . Üzerime daha rahat bişeyler giymek istiyordum. Aslında benim için hepsi aynıydı , en küçük beden bile sanki sana 2 beden büyükmüş gibi ... Bu yüzden kanser olmayı sevmiyordum , bu yüzden kendimden nefret ediyordum , kendimi her zaman ezikmiş gibi görüyordum , sırf böyle olduğum için.. Kıyafetlerimi değiştirmedim . Aklıma takılan lanet olası düşünceler yüzünden.

2 saat Sonra

Yatağıma uzanmıştım , annem yanımda ki kırmızı koltukta oturuyordu , babam ise Alya'yı evde yalnız bırakmamak için çoktan dönmüştü , döndüğünü hatırlamıyordum, sanırım biraz uyumuştum . Uyku iyi gelmişti . Bana ölüm denemesi gibi geliyordu . Sonuçta uyurken hiç biriniz telefonlar konuşup yemek yiyemiyorsunuz , ölümde uyku gibi , öldüğünüz zamanda telefonla konuşup yemek yiyemiyorsunuz. Bu yüzden uyku bana öldüğümde artık dünyanın bitmiş olduğunu , öldükten sonra hayatın benim için duracağını , etrafımda bişeyler olurken benim onların farkına varamayacağımı hatırlatıyordu bu yüzden çoğunlukla uyurdum sanırım istediğim için kullandığım ilaçlar yüzünden . İlaçlar beni iyileştirmiyor sadece öleceğimde neler olabileceğini göstermek istiyordu. Ben kendi kendime düşünürken içeri doktorum girdi. Yüzü her zamanki gibi gülümsüyordu . Gerçekten merak ediyordum , onu bu kadar mutlu eden şey ne ? Bu yüzden onu sevmiyordum . Sürekli mutluydu her zaman ağzı kulaklarına kadar yapışıyordu . Bir gün onu gülmüyorken görebilirlerdi . Ben göremezdim . Ölüdüğümde aileme bu durumu söylerken gülmeyebilirdi ama bu durumu ben göremezdim . İstediğim şeylere varamadan ölecektim... '' Merhaba Gözde, Az önce serumuna bir kaç ilaç ekledik hala kendini iyi hissediyor musun?'' '' hissetmiyorum , hiç birşey hissetmiyorum ve biliyorum lanet olasıca ilaçların hepsi benim iyileşmem için değil sadece ölümüme alışmam için , tıpkı bu ilaçlar nasıl bana hissizlik veriyorsa ölümde bana hissizlik verecek öyle değil mi ? Ben iyiyim , gerçekten! Umarım kısa zamanda ölürüm ve sizde boşa ilaç masrafı yapmış olmazsınız . Neden öleceğimi bilmenize rağmen hala bana ilaç veriyorsunuz ? Neden ölümü direk hissetmeme izin vermiyorsunuz neden ön alıştırma yapıyorsunuz ?'' Artık şaşırmıyordu böyle tepkilerime çünkü O'da benim bu zavallı halime alışmıştı O'da biliyordu neden bu kadar çok tepki verdiğimi ve o yüzden bana karşı birşey diyemiyordu . '' Sadece ameliyat tarihini söylemeye geldim, Şu an üzerinde hala ilaçlar deniyoruz ve bunları evde denememiz imkansız bu yüzden uzun bir süre hastanede bulunacaksın . Şu an söyleyeceğim tarih net değil eğer ilaçlar iyi yönde giderse bu tarihi ileriye alabilir ya da iptal ettirebiliriz . Bu yüzden nerede olduğunun farkına var . O serumun senin için ne kadar önemli olduğu anla!! '' Bu kelimeyi o kadar çok belirterek söylemişti ki hem sağ elimle sol kolumda ki serumu olduğu yerden çıkarttım ve ayaklarının önüne attım. '' Ben bu lanet serumun bana neler kazandırabileceğinin farkında değilim ve sadece ölmek istiyorum . Neden ben böyle isterken beni illa yaşamaya zorluyorsunuz? '' Ellerim titremeye başlamıştı . Vücudum birden ısınmaya başladı ve kanın beynime hücum ettiğini hissedebiliyordum . Bana endişheli gözlerle baktı ve hemşireden ismini algılayamadığım bir iğne istedi. Ben kendi kendime olduğum yerde ölmeye çalışırken gözlerimin önünün karardığını fark ediyodum . Resmen kör olmuş gibiydim ve sonrasını hatırlamıyorum...

—-Gözlerimi açtığımda nerede olduğumun farkında değildim . Ben kimdim ? Yanımda oturan kadın kimdi ? Benim adım neydi ? Neden hiç birşeyi hatırlamıyrdum ? . —-

Kendime geldiğimde bu durumun hala üzerimde etkisi olduğunun farkındaydım . Her şey yavaş yavaş yerine otruyordu. Sanırım yine her zaman ki hafıza kayıplarından . Ama bu sefer ki sanki daha uzun sürmüştü . Belkide ölüme yaklaştığım içindir ...

Galeri Alya . 60 okunmadan sonra yeni bölüm gelir :*