Bazı insanların korkunç sırları vardır, o insanların sırları tek onların bildiği hayatlarıdır ve bunu saklamak için en saçma yolları seçer çoğunluğu.
Hwang Hyunjin'de bu insanlardan biriydi.
Hwang Hyunjin, o hayatını sevgilisinden saklamış bir insan. Sevgilisi ise ona inanacak kadar saf biri.
Hyunjin bir gün herşeyin ortaya çıkacağını bildiği halde bu sırrı saklamaya devam etti, onun bugün ortaya çıkacağını kim düşünebilirdi ki?
-Günümüz-
Gözlerimi açar açmaz yanımda yatan Hyunjin ile büyük bir sevince kapıldım, üstüne atlayıp bacaklarım ile vücudunu sardım.
"Gelmişsin! Beni niye uyandırmadın?!" Hyunjin gülümsemiş kafasını bana çevirip cevap vermişti.
"Çok güzel uyuyordun, kıyamadım." Gülümseyip yerimden kalktım ve tişördümü düzelttim, aşağa inerken Hyunjin arkamdan bana seslenmişti.
"O BENİM TİŞÖRDÜM MÜ?" Sırıtıp merdivenlerden yukarı doğru ona bağırdım.
"GELDE ÖĞREN!" Sözümden sonra hızlı adımlar ile mutfağa girip pankek tozunu çıkarttım, Hyunjin'de tam arkamdan gelmiş sırtıma yaslanıp belime kollarını sarmıştı. Gülümseyip tozun içine yumurtayı kırdıktan sonra karıştırmaya başladım.
"Bugün şef olmuşuz?" Gülümseyip karıştırmaya devam ettim. Hyunjin arkamdan çekilip pankek tavasını çıkartıp bana gülümsemişti.
"Bu sefer pankekleri ben pişireceğim en son sen pişirdiğinde yanık bir şekilde yemiştik." Gülümseyip kaşlarımı kaldırdım ve Hyunjin'e cevap verdim.
"Tavada pankek varken beni öpmeseydin yanmazlardı!" Hyunjin sırıtmış gözlerinin önüne gelen saçları çekip tavayı ocağın üstüne koymuştu.
"Ver bana dökeyim." Gülümseyip kaseyi Hyunjin'e uzattım, o pankekleri pişirirken ben masaya oturup beklemeye başladım, Hyunjin eve sadece ayda bir gelip 1 gün kalıyordu, bu da moralimi oldukça bozuyordu, 4 yıl önce sevgili olmuştuk ve sadece 1 yılımızı doğru düzgün geçirmiştik, ondan sonrasında ise Hyunjin sadece ayda bir gelmeye başlamıştı, artık birbirlerimizi tanımıyor gibiydik ben o 3 yıl boyunca çok değişmiştim ama Hyunjin bunu göremiyordu.
"Hyunjin eve biraz daha fazla uğrayamaz mısın?" Her bu soruyu sorduğumda Hyunjin ciddileşiyor bana hayır anlamında kafa sallayıp işine dönüyordu ve tekrar bunu yapmıştı. Bu sefer ona yenik düşmeden ayağa kalktım ve bağırdım.
"Beni görmezden gelme, artık birbirlerimizi tanıyamıyoruz bile!" Hyunjin tavanın altını kapatıp üstüme doğru yürümeye başladığında geri bir adım attım, beni masa ile kendi arasına almıştı.
"Sana bu konudan bahsetmeyi sevmediğimi söylemiştim." Kafamı eğip sinirli ifadem ile tekrar gözlerimi Hyunjin'e kaldırdım.
"Böyle mi devam edeceğiz? Ayda bir görüyorum seni!" Hyunjin beni daha çok sıkıştırdığında gözlerim doldu, bakışlarımı yere alıp göz yaşlarımı tutmak için dudağımı ısırdım.
"Daha fazla uzatma, canını yakmak istemiyorum." Yanaklarımdan akan göz yaşlarımı silip sessizce masaya oturdum, ona karşı çıkamıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐁𝐥𝐚𝐜𝐤 𝐑𝐨𝐬𝐞 /𝑯𝒚𝒖𝒏𝒍𝒊𝒙/
FanfictionHyunjin değerini bilemediği sevgilisi ile tekrar karşılaşır, ama bu sefer hiç bir şey umduğu gibi gitmez.
