සුදු හුණු පිරියම් කරපු දෙමහල් නිවසක්.... ඒ නිවස වටේම ලොකු වත්තක් තිබුණෙ වාහන වලට යන්න එන්න විතරක් ඉඩ ඉතුරු කරලා අනිත් හැම බිම් අඟලකම මොකක් හරි පැලයකින් ලස්සන කරලා...
ඉතින් මේ ගේ ඇතුළෙන් පෙනුමට වඩා පරිණත පෙනුමක් ආරූඪ කරගත්තු කොල්ලෙක් එළියට ආවා... සයෝන් වික්‍රමතුංග... ජයන්ත වික්‍රමතුංග කියන කෙනාට මේ ලෝකෙ ජීවත් වෙලා ඉන්න එකම ලේ නෑකම...
අවුරුදු 18ක් වෙලත් පෙනුමෙන් පොඩි පෙනුමක් සයෝන්ට තිබ්බෙ එයාගෙ අම්මගෙ ආරෙට... ඒත් කොල්ලා ලොකු මිනිහෙක් වගේ ජීවිතේ ගැන තලතුනා විදියට හිතුවෙ මාළිගාවක ජීවත් උනත් ජීවිතේ හැලහැප්පීම් අඩුවක් නැතුවම විදගන්න ලැබුන නිසා වෙන්න ඇති....
ලොකු කල්පනාවක උන්නු සයෝන් එක පාරටම තිගැස්සුනේ තමන් ලඟින් ඇහුන සුසුමක් නිසා...
" අප්පච්චි... "
" මගෙ පුතා මොනවද කල්පනා කරන්නෙ... "
" මොකුත් නෑ අප්පච්චි.. මං මේ පැළ දිහා බලාන හිටියේ.. "
" හ්ම්ම්ම්... "
එතනින් එහාට සයෝනුයි අප්පච්චියි අතර ඇති උනේ විනාඩි දෙකක වගේ නිහැඬියාවක්...
" මගෙ පුතා කල්පනා කරන්නේ සඳා‍යි අධීර පුතයි මේ ගෙදරට එන එක ගැනද.. " අප්පච්චි ආයෙ හඬ අවදි කලේ සයෝන්ගේ ලාවට වැවුණු රැවුල් කොට දිහා බලන ගමන්...
" නෑ කියලා කිවුවොත් බොරුවක් අප්පච්චී... ඒ ගැනත් කල්පනා කරා.. " සයෝන් අප්පච්චි දිහා නොබලා කිවුවෙ සක්කුවට අත් දෙක ඔබා ගන්න ගමන්..
" පුතා එයාලා මේ ගෙදරට එන එකට කැමතියි කියලා කිවුවනේ... පුතාට ඕන නැති දෙයක් අප්පච්චි කවදාවත් කරන්නෙ නෑ.. එයාලා මේ ගෙදරට එන එක මගෙ පුතාට අපහසුවක්නම්... "
" නෑ නෑ.. අප්පච්චි.. එහෙම දෙයක් නෙවෙයි.. මං කලින් කිවුවා වගේ නැන්දයි අයියයි මෙහෙට එනවට මං කැමතියි... මගෙ හිතට වද දෙන එකම දේ එයාලා මේ ගෙදරට ආවට පස්සෙ මට කැමති වෙයිද කියන එකයි... "
" එයාලා ඔයාට කැමති වෙයිද අකමැති වෙයිද කියන එක කොහෙත්ම ප්‍රශ්නයක් කරගන්න එපා පුතේ.. කවුරු කොහොම මගෙ ජීවිතේට ආවා ගියත් මේ හිතේ පළවෙනි තැන මගෙ පුතා... ඒක වෙනස් වෙන්නෙ නෑ.. "
YOU ARE READING
Hearts of Glass 💔
Romanceහිත නිකන් වීදුරු වලින් හදලා වගේ... එහෙම නේද.. පොඩ්ඩ ඇත්තන් ඉරිතලනවා.. කැඩෙන්න බලනවා... ඒත් කැඩෙන්න, කැඩෙන්න පිළිසකර කරන් ආදරේ කරන එකටලු සැබෑ ආදරය කියන්නෙ.... එත් එක හදවතක් කැඩිලා බිදිලා කුඩු වෙලා යනකන්ම ආදරේ කරොත්... ආයෙ අමාරුවෙන් හරි හදාගෙන ආදරේ ක...
