KARANLIĞIN HARELERİ

Bölüm 3

" iyi geldi değil mi? "

"Evet" yaklaşık 10 dakikadır daha önce hiç görmediğim bu sokakta Erim'le birlikte yürüyorduk. O bana bakıyor ben ise yere bakıyordum. Bu durumdan ikimiz de rahatsızdık. Saatlerce birlikte vakit geçirmiştik ama ismi dışında hiçbir şey bilmiyordum. Olduğum yerde durdum ve bende Erim'in gözlerine baktım. Ela renkli gözlerine güneş vuruyor, yemyeşil görünüyordu

"Sence de artık birbirimizi adamakıllı tanımanın vakti gelmedi mi? Saatlerdir ne olduğu belirsiz bir yabancıyla vakit geçiriyorum ve bu durumdan sıkılmaya başladım." Evden çok uzaklaşmış ve bir kafenin önünde durmuştuk. " Sana bir içecek ısmarlasam ve öyle konuşsak olur mu? Çünkü burda oturup konuşabileceğimiz başka bir yer yok."

Başımla teklifini onayladim ve içeri gidip siparişlerimizi verdikten sonra kimsenin duymayacağı bir yere oturduk. "Sıfırdan tanışıyormuşuz gibi anlatıcam."

"Zaten sıfırdan tanışıyoruz." Lafımı duymazdan geldi. "Adım Erim Ekinci. 21 yaşındayım. Babamın restoranlarından birinin başında olduğum için üniversite okumaya ihtiyaç duymadım. Burçlar hakkında bilgin var mı?" Başımı evet anlamında salladım. " Süper, burcum aslan ve yükselenim akrep. Ve ikisinin de özelliklerini de tam anlamıyla taşıyorum."

"Oww, akrep mı?"

"Hm hm. Bunların dışında birşey söylemem gerekirse, kedim Darwin'i saymazsak tek başıma yaşıyorum. Senin dışında başka kız arkadaşım yok. Ortaokul ve ergen lise aşklarını sayarsak sadece 2 tane sevgilim oldu. Hani olur ya liseye yeni geçtiğin zaman arkadaş ortamının gazına gelip koluna bir-iki kız takarsın ya. Ondan işte" dediği an gülmeye başladık. " Kinki bik hipimizin sivgilisi vir. Sindi bir kiz gitirsini" diye taklit yapmaya başladığında daha şiddetli gülmeye başladık bu sefer

Hani olur ya arkadaşınızla gülme krizine girdiğinizde ortama ölüm sessizliği hakim olur. nefesiniz kesile kesile gülersiniz. Heh işte şuan bizim masamızda da ölüm sessizliği hakimdi. Etraftaki kimseyi umursamadan gülüyorduk ve kendimi aşırı derecede özgür hissediyordum. Kendimi bile isteye kapattığım o kafesten Erim gelip beni çıkarmış ve özgür bırakmıştı sanki

Ben hala yaptığı o ergen taklidine gülerken Erim'in gülüşü durmuş tatlı bir tebessümle beni izliyordu. Bakışlarından rahatsız olup bastıramadığım gülüşümü elimle kapattım ve sakinleşene kadar bekledim. "Neden kapattın?"

"Ha?"

"Ağzını diyorum, neden elinle kapattın. Çok hoş bir gülüşün var." Söyledikleri utanmama sebep olduğu için hemen duruşumu düzeltip bakışlarımı kaçırdım. "Evet seni dinliyorum, sen anlat bakalım kimdir bu Lila Soylu." Tam konuşmaya başlayacakken garson gelip siparişlerimizi masaya bıraktı. İçeceğimden bir yurdum alıp boğazımı temizledim ve öyle başladım konuşmaya.

"Adım Lila Soylu. 20 yaşındayım ve ailemle yaşıyorum. Eliz dışında arkadaşım yok. Burcum kova yükselenim de ikizler. Yazılım mühendisliği okumaya çalışıyorum."

"Çalışıyorum derken?"

"2 yıldır üniversitesi sınavını kazanamıyorum."

"Haa anladım."

"2-3 ayda bir ormana atış yapmaya gitmekten başka yaptığım bir aktivite yok. Gün boyu evde boş boş geziniyorum. " Erim anlattıklarımı ilgiyle dinliyor arada içeceğinden ufak bir yudum almayı unutmuyordu. " Bu kadar, yani anlatacak başka bir şeyim yok"

"Erkek arkadaşın yok mu?"

"Hayır, sen ve Babamdan başka tandığım erkek canlı yok."

"Tamam be bu kadar abartılı bir şekilde söylemene gerek yoktu." Ters ters bakışlar attığım sırada Erim masaya daha çok yaklaştı ve gözlerimin direkt olarak ortasına. "Tanışmaktan kastımın isim soy isim olmadığını biliyorsun."