July Rain

Chapter Nine - *What is it?

Tristan's Mom's POV (Vanessa)

"Doctor, how's my son??" I asked the doctor.

1 week ng naka confine sa hospital ang anak ko for the examinations. 

Bigla nalang kasing sumikip ung dibdib niya eh. And now yung labas ng results.

"Mrs. Fortalejo, to tell you honestly, your son is not going well. You have to get yourselves ready." sabi niya sa amin ng asawa ko. I'm scared na. Ano ba ito?

"Bakit po doc? May sakit po ba siya?? Ano po iyon?? Hindi naman po malala diba?" Tuloy-tuloy kong tanong sa doktor.

"Hon, Calm down" said my husband

"Your son has a heart disease. He's heart is so weak and anytime he can die."

"NO!! That's not possible doc. My son is healthy. Hindi yun pwedeng mangyari sa kanya.! Hon, tell him na walang sakit ang anak natin." I'm crying. Sobrang sakit. hindi ko matanggap lahat ng sinabi ng doktor. 

 "Hon, stop crying. Hindi yan makakabuti sayo." said Morgan

Hindi ko pinansin ang sinabi niya. 

"Doc, meron pa po bang ibang gamot sa sakit niya??"

"Uhm he can take medications, but it will not cure his heart disease. Mapipigilan lang nito ang pagbigay ng puso niya." 

Patuloy parin ako sa pag-iyak. hindi ko na alam ang gagawin ko.

"Excuse me, I have to go" paalam nung doktor

"Thank you doc." Said Morgan

"Don't cry honey, we have to be strong." Napayakap nalang ako sa asawa ko. Sobrang hindi ko matanggap ang nangyayari. Malakas naman ang anak ko eh.

Tristan's POV

Summer Vacation na. But I'm still stuck here in the hospital.

Hindi parin alam ng kahit na sino na nandito ako, well except for my parents. A

yaw ko kasing malaman ng iba eh, lalo na ni Cassy.

Bigla kasing sumikip ung dibdib ko last week. Until now nandito parin ako.

Hindi ko alam kung ano ung tunay kong kalagayan, pero sabi nila mommy. Sobrang pagod

lang daw siguro.

*Ang Mahiwagang Mensahe* Oha message tone ko yan. Hahaha

*1 New Message Receive*

From Boss :

Hi Tristan. How you doin'?

I'm miss you so much :'( Hindi ba talaga tayo pwede magvacation?

Basta sabihan mo lang ako kung gusto mo ha?? Right now were in bohol.

Ang kulit kulit pa rin ni Kuya Troy laging nang-aasar.

Kyaaaaaaaaah >________< Miss na tlga kita.

I love you so so so much boss. Muaaaah :*

----- end ----

Hayss. Di mo alam Cassy kung gaano kita kamiss. Sayang nandito ako sa ospital. 

Di kita makakasama. Di ko naman pwedeng sabihin sayo, ayokong mag-alala ka. Sorry mahal ko.

To Boss :

Hi Cassy :) I'm doing fine? How about you?

I'm sorry ha di kasi ako pwede eh. I'm with my relatives eh. Sorry boss.

I miss you so so much. I love you. Take care always huh?? 

---- end ---

Message Sent!

 Wala akong magawa. Bakit kaya wala pa sila mommy? Ngayon na labas ng resulta ng mga test ko eh. Hayss tagal naman nila. Tutulog na muna ako.

After an hour, nagising ako ng may marinig akong nag-uusap sa labas ng pinto.

"We have to tell him hon" I heard daddy said.

"No. Please. Hindi pwedeng malaman ng anak natin. Ayoko." mommy. Ano ba ang ayaw mong malaman ko?

"But hon.." hindi na naituloy ni daddy ung sasabihin niya.

"No. I said no. And that's final Morgan." 

And then bumukas na ung pinto.

Mom was shock to see me.Hindi niya siguro inaasahan na gising ako. Namamaga ung mata niya. Teka, umiyak siya?? Bakit?

"T-T-Tristan?? Mom said.

tapos pumasok na rin si daddy.

"Mommy tell me. Ano yung ayaw mong malaman ko??"

And mom started to cry. She's not answering. I look at dad.