Σ΄ένα κομμάτι χαρτί έγραφε:
Και έτσι μια μουντή φθινοπωρινή βραδιά στάθηκε αφορμή να μου λείψεις
ο καπνός στο δωμάτιο χόρευε υποτονικά
σε ένα ακαθόριστο βουβό ρυθμό
τα μόρια του αέρα σχημάτισαν τις άναρχες καμπύλες του ατόμου σου
μα η θύελλά σου τα παρέσυρε όλα
και αφέθηκα στην δίνη σου.
Η μνήμη σου πυροδότησε μια φλόγα στο νου μου
και έμεινα με τις στάχτες του παρόντος
ένα σήμερα χωρίς εσένα
και με ένα εγώ να σιγολιώνει με το χθες.
---------------------------------------------------------------------------
"Καλά όλα αυτά" μου είπε "Μα τα στοιχεία της φύσης είναι τέσσερα "
Και αφού οι ματιές μας διασταυρώθηκαν του είπα :"τα άλλα δυο απαρνήθηκαν την φύση τους".
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Περί ανέμων και υδάτων [Book 2]
Подростковая литература▪︎ᴮᵒᵒᵏ ²▪︎ Άλλο ένα προϊόν απελπισίας , ερωτικής απογοήτευσης, απορίας και αγανάκτησης από την σκοπιά της ποίησης από έναν όχι και τόσο ποιητή. #1- ποίηση 17/10/2020 #4 - sadness 30/09/2020 #13 - life 13/09/2020 #3 - σκέψεις 2/10/2020