Περί ανέμων και υδάτων [Book 2]

𝚇𝚇𝙸𝙸𝙸.

[Ανιδιο(τελεία)]

Τι γίνεται όταν οι άνθρωποι σε θεωρούν δεδομένο; Όταν μόνο δίνεις και στο τέλος φεύγεις χωρίς απολαβές; Αναλωνόμαστε για ανθρώπους που η ευγνωμοσύνη τους μεταφράζεται με ένα αμυδρό χαμόγελο, ένα ανιαρό ευχαριστώ και ένα θα τα πούμε αύριο. Όταν δίνεις τόσο πολλά χωρίς λίγη περίσσεια για σένα είναι ωραίο. Όμως η ζωή δεν χαρίζεται σε κανέναν και το σκληρό της πρόσωπο είναι σε κοινή θέα για τον καθένα μας. Ποιος είναι τότε εκεί για να σου δείξει ότι όλα βαίνουν καλώς; Μεγάλη αρετή η ανιδιοτέλεια για όσους την διαθέτουν μα μεγάλη είναι και η απαξία των καταχραστών της.